Η οποιαδήποτε αναφορά και ενασχόληση με θέματα που αφορούν το παιδί και την ανάπτυξή του – κυρίως τη συναισθηματική – είναι κερδοφόρο και σε κάτι έχει να προβληματίσει τον καθένα που έχει σχέση με τα παιδιά, ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τα δικά του παιδιά και είναι διατεθειμένος να επενδύσει στην ουσία όλου του "σύμπαντος" που περιστρέφεται γύρω από αυτό που λέγεται παιδί και ανάπτυξή του!

Οι στατιστικές πάντα έχουν να προσθέσουν ένα μικρό λιθαράκι στη γνώση και την κατηγοριοποίηση σχετικά με κάποιο θέμα. Στην σημαντικότητα της συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού όπως και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων πολλές φορές η συλλογή στατιστικών και παραδειγμάτων εύκολα μας αποπροσανατολίζει από τις βασικές γραμμές ανάλυσης, σκέψης και προβληματισμού που οδηγούν στη βασική κατανόηση των προβλημάτων και την ουσιαστική ενασχόλησή μας προς μια δημιουργική και αποτελεσματική διαχείριση γεγονότων και συμπτωμάτων.

Η συμπεριφορά ενός παιδιού, που απλά θα λέγαμε, προκαλεί στο γονιό να κάνει χρήση ή μη του χαστουκιού όπως και η διάθεση του γονιού να χρησιμοποιήσει ή όχι το χαστούκι, ακόμα και από τη λεκτική τους διατύπωση δημιουργούν ένα τεράστιο συνθετικό δίκτυο θεμάτων μέσα στο οποίο περιληπτικά και ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε : την ποιότητα της συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού μέχρι εκείνη τη στιγμή και του ενηλίκου – γονιού ως παιδί, την προσαρμογή και συμμετοχή της μητέρας στα αρχικά στάδια ανάπτυξής του παιδιού, την ομαλή μετάβαση του παιδιού από το ένα στάδιο στο άλλο χωρίς καθηλώσεις, την ομαλή προσαρμογή του παιδιού από την εσωτερική του πραγματικότητα στην εξωτερική και τη θέση που το ίδιο «δίνει» στο εαυτό του σε όλη αυτή τη διαδικασία, τ

Όλα αυτά αποτελούν την ελάχιστη σε περιεχόμενα ομάδα δεδομένων και προβληματισμών που επηρεάζουν τις συμπεριφορές παιδιών και ενηλίκων οπότε αρχίζει να γίνεται σαφές ότι το συγκεκριμένο θέμα - ερώτημα δεν περιορίζεται απλά στην απάντηση του αν είναι ωφέλιμο ή μη να χρησιμοποιείται το χαστούκι!
Η εστίαση επίσης του ενδιαφέροντος μας επιφανειακά σε ένα τέτοιο θέμα καλύπτει και προσωπικές άμυνες να πάμε περισσότερο σε βάθος και να διερευνήσουμε περισσότερο την εσωτερική μας πραγματικότητα και πόσα από αυτή αντανακλώνται θετικά στην παρούσα ζωή μας ή πόσα από αυτά δημιουργούν άκαμπτες και παράδοξες συμπεριφορές.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι το χαστούκι δεν προτείνεται ούτε αναιρείται ως «απάντηση» στη συμπεριφορά ενός παιδιού, αλλά είναι ιδιαίτερα σημαντική η στιγμή που θα επιλέξει να το χρησιμοποιήσει ή μη ένας ενήλικας και η οποία θα περιέχει την πλήρη, και μόνο την πλήρη, επίγνωση του λόγου για το οποίο το κάνει! Θα πρέπει να αποτελεί τη «φυσική

Όσο για την αναφορά που γίνεται για το θέμα «μέθοδο ανατροφής» θα ήθελα να παραθέσω τα εξής : «Η βάση της ανάπτυξης του παιδιού είναι η φυσική ύπαρξη του βρέφους μαζί με τις κληρονομημένες του τάσεις οι οποίες περιλαμβάνουν τις ορμές ωρίμανσης για προς τα εμπρός εξέλιξη.
Ας πούμε ότι ένα βρέφος έχει την τάση να χρησιμοποιεί τρεις λέξεις σε ηλικία ενός έτους και την τάση να περπατήσει περίπου στους 14 μήνες. Έχει επίσης την τάση να αποκτήσει την ίδια διάπλαση και ύψος με έναν από τους γονείς, να είναι έξυπνο ή χαζό ή δύσθυμο ή να έχει αλλεργίες. Με πιο άδηλους τρόπους αρχίζει τότε να υπάρχει, πρώτα στο βρέφος και στη συνέχεια στο παιδί, μια τάση προς την απαρτίωση της προσωπικότητας, κι όσο περνά ο καιρός και το παιδί μεγαλώνει ο όρος απαρτίωση αποκτά ένα όλο και πιο σύνθετο νόημα. (….) Όλα αυτά και πολύ περισσότερα ακόμη είναι αλήθεια για τα βρέφη. Έτσι ξετυλίγεται η ανθρώπινη φύση. ΑΛΛΑ, κι αυτό είναι ένα μεγάλο αλλά, η πραγματοποίηση των διαδικασιών ωρίμανσης του παιδιού, και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή, εξαρτάται από μια αρκετά καλή περιβαλλοντική πρόνοια (μητρικό και οικογενειακό περιβάλλον). Αν το περιβάλλον είναι αρκετά καλό, το μωρό μεγαλώνει με τον προσωπικό του τρόπο! Η αρκετά καλή φροντίδα

Οι γονείς που περιμένουν από το μικρό παιδί να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς, πριν φθάσει στο στάδιο κατά το οποίο ο αυτό – έλεγχος έχει νόημα για το ίδιο, του στερούν την αίσθηση του επιτεύγματος και της εμπιστοσύνης στην ανθρώπινη φύση που πηγάζει από μια φυσική πρόοδο. Αυτό το είδος λανθασμένης συμπεριφοράς στην «εκμάθηση» αγνοεί τις διαδικασίες ωρίμανσης του παιδιού και τη βούλησή του να είναι σαν τα άλλα πρόσωπα και ζώα που βρίσκονται γύρω του.
Σε τέτοια ζητήματα η απάντηση είναι πάντοτε ότι υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος από την αγάπη παρά από την εκπαίδευση. Αγάπη σημαίνει το σύνολο της φροντίδας του βρέφους και του παιδιού, που διευκολύνει τις διαδικασίες ωρίμανσης. Εκπαίδευση σημαίνει κυρώσεις, σημαίνει εμφύτευση γονεϊκών ή κοινωνικών αξιών πέραν της εσωτερικής ανάπτυξης και ωρίμανσης του παιδιού.


Είναι ιδιαίτερα σημαντικό κατά τη γνώμη μου να θίγονται θέματα που αφορούν την ουσία στην ανάπτυξη του παιδιού απαλλαγμένη από τεχνικές, συμβουλές και εύκολες πρακτικές που σημασία δίνουν σε μια ρηχή συμπτωματολογία και όχι στο σημαντικότερο όλων, την εσωτερική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην ψυχούλα ενός παιδιού και το διευκολυντικό πλαίσιο που μπορούμε να του παρέχουμε για να γίνει ένας υγιής ψυχικά ενήλικας!