http://www.youtube.com/watch?v=hU6WF7s8RDw
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ......
Στους αλήτες που αγαπήσανε
στους φευγάτους που γυρίσανε
στους φαντάρους που τα παίξανε
στους τρελούς που λογικέψανε
Στους κουρσάρους που σαλτάρισαν
στους προφήτες που σαλπάρισαν
στους παπάδες που κολάστηκαν
στους ροκάδες που κουράστηκαν
Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα
Στις παρέες που σκορπίσανε
στις φιλίες που κρατήσανε
στις φωνές που πια σιωπήσανε
στις σιωπές που τραγουδίσανε
Στις καρδιές που όλα τα δώσανε
στις αγάπες που τελειώσανε
στις αγάπες που αρχίζουνε
στις σκιές που συνεχίζουνε
Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεκάρα δε δίνουν
χρόνια πολλά στα παιδιά που και μένα με φτύνουν
Χρόνια πολλά σε μένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ ......
«Ξέρεις τι είναι ο έρωτας;
Το άγριο μπλε της θάλασσας.
Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας.
Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού.
Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου.»
«Τι είναι αλήθεια η Κυριακή …..
Μια χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε
στο ρυάκι ένα παιδί.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο, στο πέτο της σιωπής.»
«Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα, όσο την παριστάνουν μερικοί.
Φτάνει μια λεπτομέρεια, για να μετατραπεί σε γιορτή. Ένα λουλούδι στο κομοδίνο.
Ένα κερί στο τραπέζι. Ένα χαμόγελο πλατύ. Δε φταίει η καθημερινότητα.
Η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα.»
«Να είχα, λέει, μιαν αγάπη, σαν αλάνα.
Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες,
να ‘πλωνα την αρίδα μου, να λιαζόμουνα!»
«Αυτό το σπίτι έκρυβε τόση αγάπη!
Αγάπη φορεμένη κατάσαρκα, σαν τη φανέλα.»
«Αν βρισκόταν ένας, μια φορά, που να ‘χει λεβεντιά και να μας πει.
Ναι ρε, τα ξεπούλησα όλα. Και τα ιερά και τα όσια. Έτσι, γιατί το γούσταρα.
Για να κάνω άνετα μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι στο νεσκαφέ μου.
Για να με βλέπετε και να φωνάζετε ωσανά. Ας βρισκόταν ένας! Έτσι.
Χωρίς να επικαλείται άλλοθι, θεωρίες, ιδεολογίες, αέρα κοπανιστό.
Θα του ‘βγαζα ευχαρίστως το καπέλο.»
«Να σου πω ένα χαρούμενο τραγούδι της ζωής;
Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα όταν ανοίγει για να μπει αυτός που αγαπάς.»
«Τι ψάχνω; Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω. Ίσως ….
Ψάχνω κάποιον, να βάλει λίγη μουσική στα βήματά μου.
Κάποιον να με κάνει να μ’ αρέσω, όταν κωλώνω.»
«Οι λίμνες …. Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες;
Δεν είναι σαν τις θάλασσες.
Οι θάλασσες μιλούν. Τραγουδούν.
Οι λίμνες ονειρεύονται ….»
«Υπάρχουν άνθρωποι, που όταν πέσει στα χέρια τους
η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν.
Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει,
ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν,
όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.»
«Στην ανάγκη, βάλε οδοφράγματα. Άναψε φωτιές.
Εμπόδισέ τους. Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην
ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά.»
«Δεν έχουμε αρκετά αγαθά; Τρελάθηκες;
Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς. Σε νιώθω, με νιώθεις.
Σε πονώ, με πονάς. Σε νοιάζομαι, με νοιάζεσαι.
Τόσα ρήματα δικά μας! Κατάδικά μας!
Να καταναλώνουμε μια ζωή.»
«Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη
ισορροπία με ξενερώνουν. Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω.
Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή.
Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.»
«Ένα κόκκινο γαρίφαλο είναι η ζωή μας.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο που βάζει ο Θεός στ’ αυτί του
και σεργιανάει στα σύμπαντα.»
«Γιατί τα λέω τώρα ολ ‘αυτά; Τι μ’ έπιασε;
Γιατί είναι μια νύχτα ξάστερη που με λιγώνει;
Γιατί απόψε, έτσι ξαφνικά, η ψυχή μου
γέμισε κάτασπρες μανώλιες;»
Το άγριο μπλε της θάλασσας.
Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας.
Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού.
Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου.»
«Τι είναι αλήθεια η Κυριακή …..
Μια χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε
στο ρυάκι ένα παιδί.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο, στο πέτο της σιωπής.»
«Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα, όσο την παριστάνουν μερικοί.
Φτάνει μια λεπτομέρεια, για να μετατραπεί σε γιορτή. Ένα λουλούδι στο κομοδίνο.
Ένα κερί στο τραπέζι. Ένα χαμόγελο πλατύ. Δε φταίει η καθημερινότητα.
Η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα.»
«Να είχα, λέει, μιαν αγάπη, σαν αλάνα.
Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες,
να ‘πλωνα την αρίδα μου, να λιαζόμουνα!»
«Αυτό το σπίτι έκρυβε τόση αγάπη!
Αγάπη φορεμένη κατάσαρκα, σαν τη φανέλα.»
«Αν βρισκόταν ένας, μια φορά, που να ‘χει λεβεντιά και να μας πει.
Ναι ρε, τα ξεπούλησα όλα. Και τα ιερά και τα όσια. Έτσι, γιατί το γούσταρα.
Για να κάνω άνετα μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι στο νεσκαφέ μου.
Για να με βλέπετε και να φωνάζετε ωσανά. Ας βρισκόταν ένας! Έτσι.
Χωρίς να επικαλείται άλλοθι, θεωρίες, ιδεολογίες, αέρα κοπανιστό.
Θα του ‘βγαζα ευχαρίστως το καπέλο.»
«Να σου πω ένα χαρούμενο τραγούδι της ζωής;
Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα όταν ανοίγει για να μπει αυτός που αγαπάς.»
«Τι ψάχνω; Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω. Ίσως ….
Ψάχνω κάποιον, να βάλει λίγη μουσική στα βήματά μου.
Κάποιον να με κάνει να μ’ αρέσω, όταν κωλώνω.»
«Οι λίμνες …. Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες;
Δεν είναι σαν τις θάλασσες.
Οι θάλασσες μιλούν. Τραγουδούν.
Οι λίμνες ονειρεύονται ….»
«Υπάρχουν άνθρωποι, που όταν πέσει στα χέρια τους
η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν.
Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει,
ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν,
όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.»
«Στην ανάγκη, βάλε οδοφράγματα. Άναψε φωτιές.
Εμπόδισέ τους. Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην
ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά.»
«Δεν έχουμε αρκετά αγαθά; Τρελάθηκες;
Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς. Σε νιώθω, με νιώθεις.
Σε πονώ, με πονάς. Σε νοιάζομαι, με νοιάζεσαι.
Τόσα ρήματα δικά μας! Κατάδικά μας!
Να καταναλώνουμε μια ζωή.»
«Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη
ισορροπία με ξενερώνουν. Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω.
Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή.
Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.»
«Ένα κόκκινο γαρίφαλο είναι η ζωή μας.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο που βάζει ο Θεός στ’ αυτί του
και σεργιανάει στα σύμπαντα.»
«Γιατί τα λέω τώρα ολ ‘αυτά; Τι μ’ έπιασε;
Γιατί είναι μια νύχτα ξάστερη που με λιγώνει;
Γιατί απόψε, έτσι ξαφνικά, η ψυχή μου
γέμισε κάτασπρες μανώλιες;»
Εκδοτικός Οίκος: ΚΑΛΕΝΤΗΣ
Ένα ξεχωριστό αντι-ημερολόγιο,με κείμενα της Αλκυόνης Παπαδάκη, ένα βιβλίο αφιερωμένο σε όσους ξέρουν να αγαπούν,να ελπίζουν,να χαίρονται...Ένα ξεχωριστό "τετράδιο" που μιλάει για τα μικρά και ασήμαντα της ζωής που ακόμα εμείς οι μεγάλοι δεν κάναμε μεγάλα.
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
ΘΑΛΑΣΣΑ
http://www.youtube.com/watch?v=Tga3Mnp1oGE
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα
Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια
Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγος του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει
Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες τα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο θα σε κλείνει
Θάλασσα μάνα, αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα
Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια
Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγος του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει
Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες τα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο θα σε κλείνει
Θάλασσα μάνα, αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Τι συμβαίνει στο Δ.Σ. ;
Μετά και το τελευταίο Δ.Σ. του Δήμου μας όλοι όσοι το παρακολουθήσαμε μπήκαμε σε διαδικασίες προβληματισμού. Τι μπορεί να συμβαίνει ; Είναι μια κατάσταση και μια «διαδικασία», η οποία επαναλαμβανόμενα τα τελευταία χρόνια έχει μπει σε μια τροχιά που περισσότερη δυσαρέσκεια και άσχημα συναισθήματα προκαλεί παρά ενδιαφέρον, συμμετοχή και εποικοδομητικά σχόλια. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Τι μπορεί να επηρεάζει τη σχέση των συμμετεχόντων Δημοτικών Συμβούλων/Προεδρείου/Δημάρχου/Αντιδημάρχων μιας και όλοι έχουν κάποια σημαντικά κοινά μεταξύ τους;
Θα δανειστώ ένα μέρος της συζήτησης που έγινε σε μια πρόσφατη συνάντηση φίλων, παλαιών και νέων, όπου αναφέρθηκε ότι όλοι οι ανωτέρω, που εν συντομία θα αποκαλώ –“δημοτικοί σύμβουλοι”, εκλέχθηκαν από εμάς, αλλά ακόμα και αν δεν ψηφίσαμε κάποιον από όσους αποτελούν το παρόν δημοτικό συμβούλιο, αυτούς επέλεξε η κοινωνία της πόλης και των περιχώρων αναδεικνύοντας μια γενική ροή και τάση.
Τι συμβαίνει λοιπόν τώρα που όσοι ψηφίσαν και όσοι δεν ψήφισαν τα συγκεκριμένα πρόσωπα, τα αμφισβητούν εν μέρει ή συνολικά ως παρουσία, συμπεριφορά και τρόπο συμμετοχής σε μια τυπική διαδικασία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά;
Η άποψή μου προσπαθεί να προσεγγίσει την αμφιλεγόμενη αυτή κατάσταση από μια περιοχή απομακρυσμένη από αυτά που ο καθένας σε μια πρώτη φάση παρακολουθεί στο δέκτη της τηλεόρασής του. Είναι η προσέγγιση αυτή που αφορά τον καθένα χωριστά και όλους μαζί ως σύνολο ανθρώπων εκλεγμένων, που παίρνουν μέρος σε μια κοινή διαδικασία.
Αυτό λοιπόν που έχει εκτροχιάσει την πραγματική διαδικασία εμποτίζοντας την με μεγάλη δόση εμπάθειας, ανταγωνισμού, πείσματος και κατάκρισης, από κάθε πλευρά, που εκπροσωπείται στην αίθουσα του Δ.Σ., είναι η επαναλαμβανόμενη και καταχρηστική πια μονομερής επιλογή και εκτέλεση ρόλων!!
Ο κάθε “δημοτικός σύμβουλος” και ο κάθε συμμετέχων στη διαδικασία έχει πλέον υιοθετήσει και εκτελεί επανειλημμένως και αδιαλείπτως σε κάθε συνεδρίαση έναν συγκεκριμένο ρόλο. Άλλους ρόλους τους διακρίνουμε εύκολα, κάποιους άλλους δυσκολότερα. Όμως είναι όλοι εκεί κάθε φορά! Διακρίνουμε τον θεωρητικό ρόλο, τον τυπολατρικό ρόλο, το ρόλο που υπερασπίζεται τη δομή, το ρόλο του διατεθειμένου για προτάσεις, του επιθετικού, του σιωπηλού, του υποστηρικτικού, του μονίμως αντιδραστικού, του ήσυχου, του σχολιαστή, το ρόλο των κλικών, του φιλοσόφου, του καλού σαμαρείτη, του θυσιαζόμενου, του ξερόλα, του καημένου, του έχων καλή μνήμη, του υστερικού, του ισορροπιστή, του συμπαθή, χωρίς να εξελίσσονται παραπέρα ….. Όλοι αυτοί οι ρόλοι αναλαμβάνονται σε εναλλαγές με σχετικότητα μεταξύ τους και εμμονικά πια επιμένουν να κρύβουν τα πραγματικά πρόσωπα που τους επιλέγουν!
Τι σημαίνει όμως αυτό και πόσο μπορεί να σχετίζεται με την κατάσταση που έχει κυριαρχήσει στην αίθουσα του ΔΣ;
Η ανάληψη ρόλου από κάποιον όταν αυτός εντάσσεται και πρέπει να λειτουργήσει μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων, τόσο αν είναι μια νέα κίνηση ένταξης όσο και σε μια γνώριμη διαδικασία, αλλά με νέα σύνθεση γι' αυτόν, είναι κάτι καλό βραχυπρόθεσμα έως ότου σιγά – σιγά μπορέσει να αναδυθεί με «ασφαλή» τρόπο ο πραγματικός εαυτός και να λειτουργήσει το σύστημα παραγωγικά, δημιουργικά και ελεύθερα.
Όταν όμως αυτό διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα και ο ρόλος έρχεται να υποκαταστήσει μια πραγματική επικοινωνία μεταξύ ώριμων ανθρώπων με σχετικά ώριμη προσωπικότητα, μιας και αυτή είναι η «απαίτηση» για ανθρώπους που επιλέγουν να εκπροσωπήσουν ένα κοινωνικό σύνολο και να το αντιπροσωπεύσουν, τότε είναι καταχρηστικός!
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που από την γενική ανασφάλεια του κλίματος που ποτέ δεν κατοχυρώθηκε για τη σταθερότητα, την αυθεντικότητα και την ασφάλεια, που θα έπρεπε να εμπνεύσει για να αφεθεί ο καθένας σε μια δημοκρατική διαλογική διαδικασία, παρέμειναν στην κατάσταση του εξ’ αρχής υιοθετημένου ρόλου από τον οποίο φαίνεται ότι με τις παρούσες συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκολληθούν. Έτσι παρακολουθούμε μια "μάχη" για το ποιός ρόλος θα κυριαρχήσει και όχι ένα δυναμικό και απολαυστικό "παιχνίδι" προσωπικοτήτων!
Ο ρόλος που εμμένει είναι υπόκριση, είναι φραγή προς την ανάδυση της προσωπικότητας του καθενός, φέρνει στατικότητα, επαναληπτικότητα, μονομερή αντιμετώπιση θεμάτων, μουλάρωμα, προβλεψιμότητα!
Η επόμενη πρόταση λοιπόν είναι, θάρρος! Με θάρρος ο κάθε "δημοτικός σύμβουλος" με το που μπαίνει στη διαδικασία του Δ.Σ. ας κάνει μια ενδοσκόπηση εντοπίζοντας το ρόλο που τον προσελκύει και επιλέγει να υιοθετήσει, ναι μεν εξαιτίας ενός παγιωμένου ασθενούς κλίματος, αλλά που μόνο μέσα από αυτόν το ρόλο θα εξασφαλίσει την επιβίωση! Η επιβίωση είναι άραγε ο μόνος προσωπικός στόχος που απέμεινε ;
Θα δανειστώ ένα μέρος της συζήτησης που έγινε σε μια πρόσφατη συνάντηση φίλων, παλαιών και νέων, όπου αναφέρθηκε ότι όλοι οι ανωτέρω, που εν συντομία θα αποκαλώ –“δημοτικοί σύμβουλοι”, εκλέχθηκαν από εμάς, αλλά ακόμα και αν δεν ψηφίσαμε κάποιον από όσους αποτελούν το παρόν δημοτικό συμβούλιο, αυτούς επέλεξε η κοινωνία της πόλης και των περιχώρων αναδεικνύοντας μια γενική ροή και τάση.
Τι συμβαίνει λοιπόν τώρα που όσοι ψηφίσαν και όσοι δεν ψήφισαν τα συγκεκριμένα πρόσωπα, τα αμφισβητούν εν μέρει ή συνολικά ως παρουσία, συμπεριφορά και τρόπο συμμετοχής σε μια τυπική διαδικασία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά;
Η άποψή μου προσπαθεί να προσεγγίσει την αμφιλεγόμενη αυτή κατάσταση από μια περιοχή απομακρυσμένη από αυτά που ο καθένας σε μια πρώτη φάση παρακολουθεί στο δέκτη της τηλεόρασής του. Είναι η προσέγγιση αυτή που αφορά τον καθένα χωριστά και όλους μαζί ως σύνολο ανθρώπων εκλεγμένων, που παίρνουν μέρος σε μια κοινή διαδικασία.
Αυτό λοιπόν που έχει εκτροχιάσει την πραγματική διαδικασία εμποτίζοντας την με μεγάλη δόση εμπάθειας, ανταγωνισμού, πείσματος και κατάκρισης, από κάθε πλευρά, που εκπροσωπείται στην αίθουσα του Δ.Σ., είναι η επαναλαμβανόμενη και καταχρηστική πια μονομερής επιλογή και εκτέλεση ρόλων!!
Ο κάθε “δημοτικός σύμβουλος” και ο κάθε συμμετέχων στη διαδικασία έχει πλέον υιοθετήσει και εκτελεί επανειλημμένως και αδιαλείπτως σε κάθε συνεδρίαση έναν συγκεκριμένο ρόλο. Άλλους ρόλους τους διακρίνουμε εύκολα, κάποιους άλλους δυσκολότερα. Όμως είναι όλοι εκεί κάθε φορά! Διακρίνουμε τον θεωρητικό ρόλο, τον τυπολατρικό ρόλο, το ρόλο που υπερασπίζεται τη δομή, το ρόλο του διατεθειμένου για προτάσεις, του επιθετικού, του σιωπηλού, του υποστηρικτικού, του μονίμως αντιδραστικού, του ήσυχου, του σχολιαστή, το ρόλο των κλικών, του φιλοσόφου, του καλού σαμαρείτη, του θυσιαζόμενου, του ξερόλα, του καημένου, του έχων καλή μνήμη, του υστερικού, του ισορροπιστή, του συμπαθή, χωρίς να εξελίσσονται παραπέρα ….. Όλοι αυτοί οι ρόλοι αναλαμβάνονται σε εναλλαγές με σχετικότητα μεταξύ τους και εμμονικά πια επιμένουν να κρύβουν τα πραγματικά πρόσωπα που τους επιλέγουν!
Τι σημαίνει όμως αυτό και πόσο μπορεί να σχετίζεται με την κατάσταση που έχει κυριαρχήσει στην αίθουσα του ΔΣ;
Η ανάληψη ρόλου από κάποιον όταν αυτός εντάσσεται και πρέπει να λειτουργήσει μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων, τόσο αν είναι μια νέα κίνηση ένταξης όσο και σε μια γνώριμη διαδικασία, αλλά με νέα σύνθεση γι' αυτόν, είναι κάτι καλό βραχυπρόθεσμα έως ότου σιγά – σιγά μπορέσει να αναδυθεί με «ασφαλή» τρόπο ο πραγματικός εαυτός και να λειτουργήσει το σύστημα παραγωγικά, δημιουργικά και ελεύθερα.
Όταν όμως αυτό διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα και ο ρόλος έρχεται να υποκαταστήσει μια πραγματική επικοινωνία μεταξύ ώριμων ανθρώπων με σχετικά ώριμη προσωπικότητα, μιας και αυτή είναι η «απαίτηση» για ανθρώπους που επιλέγουν να εκπροσωπήσουν ένα κοινωνικό σύνολο και να το αντιπροσωπεύσουν, τότε είναι καταχρηστικός!
Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που από την γενική ανασφάλεια του κλίματος που ποτέ δεν κατοχυρώθηκε για τη σταθερότητα, την αυθεντικότητα και την ασφάλεια, που θα έπρεπε να εμπνεύσει για να αφεθεί ο καθένας σε μια δημοκρατική διαλογική διαδικασία, παρέμειναν στην κατάσταση του εξ’ αρχής υιοθετημένου ρόλου από τον οποίο φαίνεται ότι με τις παρούσες συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκολληθούν. Έτσι παρακολουθούμε μια "μάχη" για το ποιός ρόλος θα κυριαρχήσει και όχι ένα δυναμικό και απολαυστικό "παιχνίδι" προσωπικοτήτων!
Ο ρόλος που εμμένει είναι υπόκριση, είναι φραγή προς την ανάδυση της προσωπικότητας του καθενός, φέρνει στατικότητα, επαναληπτικότητα, μονομερή αντιμετώπιση θεμάτων, μουλάρωμα, προβλεψιμότητα!
Η επόμενη πρόταση λοιπόν είναι, θάρρος! Με θάρρος ο κάθε "δημοτικός σύμβουλος" με το που μπαίνει στη διαδικασία του Δ.Σ. ας κάνει μια ενδοσκόπηση εντοπίζοντας το ρόλο που τον προσελκύει και επιλέγει να υιοθετήσει, ναι μεν εξαιτίας ενός παγιωμένου ασθενούς κλίματος, αλλά που μόνο μέσα από αυτόν το ρόλο θα εξασφαλίσει την επιβίωση! Η επιβίωση είναι άραγε ο μόνος προσωπικός στόχος που απέμεινε ;
Η συνέχεια είναι, υποστήριξη των προσωπικών τάσεων και απόψεων, της ελευθερίας του λόγου όχι μόνο μέσα από κλισέ και ξοφλημένες τυπικότητες. Ανάδυση και ανάδειξη της διαθεσιμότητας του καθενός για το οποιοδήποτε θέμα. Διαθεσιμότητα διαλόγου και πραγματικής ανταλλαγής απόψεων χωρίς να έχουν προηγηθεί διαδικασίες εξασφάλισης αποτελέσματος, αντίδρασης, τακτικής! Επιδίωξη, μέσα από μια ασφαλή δομή, της ροής, της δυναμικής διαδικασίας, του απρόβλεπτου και της σωστής διαχείρισης των αντιπαλοτήτων διοχετεύοντας τες πίσω σε όλους μέσω της καθολικότητας.
Αυτό είναι που θα εμπνεύσει τον κόσμο της πόλης, ο οποίος θα πιστέψει στην ανωτερότητα τον εκλεγμένων, που θα ακολουθήσει το παράδειγμά τους, θα εναποθέσει σε ένα άξιο πλαίσιο τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις ιδέες και τις επιλογές του. Αν όχι αυτά τότε τι άλλο μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη ενός «πολιτικού», προς τους ανθρώπους που θέλει να προσελκύει, για να είναι όχι μόνο ένα διακεκριμένο πρόσωπο αλλά και ένα σημαντικό πρόσωπο ;!
Τώρα αν κάποιοι θεωρήσουν δύσκολη την πραγμάτωση αυτής της πρότασης θα’ θελα με επιμονή να πω ότι οι άνθρωποι που μας εκπροσωπούν δεν είναι πραγματικά αυτό που επιλέγουν να δείξουν, μπορούν να προσφέρουν κάτι περισσότερο από αυτό, έχουν το δικό τους μοναδικό τρόπο ο καθένας, γιατί ο ρόλος ποτέ δεν είναι κάτι μοναδικό και ξεχωριστό αλλά κάτι που μπορεί ο καθένας να μιμηθεί και να υποδυθεί. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κάθε “δημοτικός σύμβουλος” θα θελε να τον μνημονεύουν με τη λεζάντα του ρόλου του και όχι της μοναδικότητας της προσωπικότητάς του. Αυτό που νοθεύει την πραγματικότητα είναι η μη επιδίωξη να ευδοκιμήσει μια εποικοδομητική διαδικασία μέσω της οποίας δεν θα διαρκεί τόσο πολύ η ανασφάλεια, ο φόβος και η δυσκολία του δούναι, καθώς και η κυριαρχία του λαβείν μέσω αγρίων διαθέσεων, που όμως στο βάθος το μόνο που επιβεβαιώνεται είναι το ένστικτο της επιβίωσης!
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
Δημιουργία Πάρκων και Εθελοντισμός
Εδώ και μερικούς μήνες έχω κρατήσει ένα άρθρο από μια κυριακάτικη εφημερίδα. Από τις 15/3/2009. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα την έψαξα ανάμεσα σε πολλά αποκόμματα που λένε κάτι ενδιαφέρον ή έχουν αυτό που κάποια στιγμή θα αποτελέσει την αφορμή ή μια ιδέα …
Το άρθρο έχει τίτλο «Καταπράσινη (στις μακέτες) η Αθήνα» Μιλάει περισσότερο για την Αθήνα …. αλλά φέρνει παράλληλα και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή του εξωτερικού. Ίσως είναι ένα δείγμα μόνο, αλλά μεταφέρει με εικόνες και πληροφορίες αυτό που άλλες χώρες διαθέτουν και εφαρμόζουν σε ότι αφορά την υλοποίηση πάρκων.
«Αναφέρεται λοιπόν ότι περισσότερα από 20.000 στρέμματα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μικρές «οάσεις» για το Λεκανοπέδιο, μένουν αναξιοποίητα, καθώς τα σχέδια για τη δημιουργία Μητροπολιτικών Πάρκων καταλήγουν πάντα στο συρτάρι.»
«Η Αθήνα, σύμφωνα με το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, έχει τη δυνατότητα να προσφέρει 10.000 στρέμματα πρασίνου στους κατοίκους της, αν αξιοποιήσει τις δημόσιες εκτάσεις της, γεγονός που θα βοηθήσει στη μείωση της μέσης θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης.»
«Σύμφωνα με μελέτες, σε έναν κάτοικο της Αθήνας αναλογούν 2,5 τ.μ. πρασίνου, του Λονδίνου, 9 τ.μ. και του Βερολίνου, 13 τ.μ.»
Στο εξωτερικό είναι … αλλιώς
Hampstead Heath, Λονδίνο
Έκταση : 3.650 στρ. Περιλαμβάνει : Περισσότερες από 25 λίμνες, κτίρια του 19ου αιώνα με ιστορική αξία, αθλητικές εγκαταστάσεις, παιδικές χαρές και εκατοντάδες δέντρα.
Χρηματοδότηση : Κάθε χρόνο για τη λειτουργία και τη συντήρηση του πάρκου δίνονται μέσω κρατικών κονδυλίων 6,8 εκατ. Ευρώ. Επιπλέον, υπάρχουν 12 φύλακες και 6 εκπαιδευμένα σκυλιά τις Αστυνομίας που κάνουν 24ωρες περιπολίες για τη φύλαξη του πάρκου.
Central Park, Νέα Υ
όρκη
Έκταση : 3.372 στρ. Έτος λειτουργίας : 1859. Περιλαμβάνει : Χώρους για αθλητικές δραστηριότητες, παιδικές χαρές και συναυλιακό χώρο. Η περιοχή χωρίζεται σε 49 ζώνες, εκ των οποίων κάθε μια έχει δοθεί σε ξεχωριστή ομάδα που είναι αρμοδία για τη σωστή συντήρησή της.
Χρηματοδότηση : Από το 2007 έχουν επενδυθεί περίπου 450 εκατ. δολάρια για τη διαχείριση και διατήρηση του πάρκου, ενώ το 85% προέρχεται από κρατικά και δημοτικά κονδύλια.
Parque del Buen Retiro, Ισπανία
Το άρθρο έχει τίτλο «Καταπράσινη (στις μακέτες) η Αθήνα» Μιλάει περισσότερο για την Αθήνα …. αλλά φέρνει παράλληλα και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή του εξωτερικού. Ίσως είναι ένα δείγμα μόνο, αλλά μεταφέρει με εικόνες και πληροφορίες αυτό που άλλες χώρες διαθέτουν και εφαρμόζουν σε ότι αφορά την υλοποίηση πάρκων.
«Αναφέρεται λοιπόν ότι περισσότερα από 20.000 στρέμματα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μικρές «οάσεις» για το Λεκανοπέδιο, μένουν αναξιοποίητα, καθώς τα σχέδια για τη δημιουργία Μητροπολιτικών Πάρκων καταλήγουν πάντα στο συρτάρι.»
«Η Αθήνα, σύμφωνα με το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, έχει τη δυνατότητα να προσφέρει 10.000 στρέμματα πρασίνου στους κατοίκους της, αν αξιοποιήσει τις δημόσιες εκτάσεις της, γεγονός που θα βοηθήσει στη μείωση της μέσης θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης.»
«Σύμφωνα με μελέτες, σε έναν κάτοικο της Αθήνας αναλογούν 2,5 τ.μ. πρασίνου, του Λονδίνου, 9 τ.μ. και του Βερολίνου, 13 τ.μ.»
Στο εξωτερικό είναι … αλλιώς
Hampstead Heath, Λονδίνο
Έκταση : 3.650 στρ. Περιλαμβάνει : Περισσότερες από 25 λίμνες, κτίρια του 19ου αιώνα με ιστορική αξία, αθλητικές εγκαταστάσεις, παιδικές χαρές και εκατοντάδες δέντρα.
Χρηματοδότηση : Κάθε χρόνο για τη λειτουργία και τη συντήρηση του πάρκου δίνονται μέσω κρατικών κονδυλίων 6,8 εκατ. Ευρώ. Επιπλέον, υπάρχουν 12 φύλακες και 6 εκπαιδευμένα σκυλιά τις Αστυνομίας που κάνουν 24ωρες περιπολίες για τη φύλαξη του πάρκου.
Central Park, Νέα Υ
όρκη 
Έκταση : 3.372 στρ. Έτος λειτουργίας : 1859. Περιλαμβάνει : Χώρους για αθλητικές δραστηριότητες, παιδικές χαρές και συναυλιακό χώρο. Η περιοχή χωρίζεται σε 49 ζώνες, εκ των οποίων κάθε μια έχει δοθεί σε ξεχωριστή ομάδα που είναι αρμοδία για τη σωστή συντήρησή της.
Χρηματοδότηση : Από το 2007 έχουν επενδυθεί περίπου 450 εκατ. δολάρια για τη διαχείριση και διατήρηση του πάρκου, ενώ το 85% προέρχεται από κρατικά και δημοτικά κονδύλια.
Parque del Buen Retiro, Ισπανία
Έκταση: 3.500 στρ. Έτος λειτουργίας : 1868. Περιλαμβάνει : Βασιλικά γλυπτά του 17ου αιώνα,. Στο χώρο οργανώνονται υπαίθριες εκδηλώσεις και συναυλίες και κωπηλασία στα νερά της λίμνης.
Χρηματοδότηση : Τα κονδύλια προέρχονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από το κράτος και υπάρχουν ξεχωριστοί φορείς που τα διαχειρίζονται. Είναι ενδεικτικό ότι στην Ισπανία υπάρχει Συμβούλιο Εθνικών Πάρκων το οποίο συμμετέχει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος της χώρας και τη χάραξη της πολιτικής για τα πάρκα.
Tiergarten, Γερμανία
Έκταση: 2.550 στρ. Περιλαμβάνει : 19.000 διαφορετικά είδη ζώων, υπαίθριες αγορές τα Σαββατοκύριακα, αγάλματα εξαιρετικής πολιτιστικής σημασίας και κυβερνητικά κτίρια ιστορικής αξίας.
Χρηματοδότηση : Το κάθε κρατίδιο αποφασίζει τα κονδύλια που θα δίνει στους δήμους για τη διαχείριση των πάρκων ανάλογα με τις ανάγκες τους. Έτσι τα κριτήρια που καθορίζουν το ύψος των χρημάτων είναι κυρίως η έκταση των πάρκων που έχει ένας δήμος, αλλά και η επισκεψημότητά τους.
Τι σημαίνει πάρκο για τον καθένα από μας; Και τι σκέψεις φέρνει στο μυαλό αυτή η έννοια; Λιγάκι παρεξηγημένη , όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και σε Εθνικό! Ίσως η χώρα μας είχε άλλες προτεραιότητες περισσότερο ζωτικές για την ανάπτυξή της, έτσι ώστε το θέμα «δημιουργία πάρκου» να έπεφτε σε δεύτερης κατηγορίας ανάγκες. Όμως οι καιροί αλλάζουν. Ο τρόπος σκέψης του Έλληνα αρχίζει να μπαίνει σε μια ενδιαφέρουσα ροή. Ίσως και σε μια Εναντιοδρομία με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, και όπου υπάρχει διαλεκτική, υπάρχει και πρόοδος! Αρχίζει δειλά να συνθέτει τις ανάγκες με τις επιθυμίες του και να διεκδικεί κάτι περισσότερο για τις δεύτερες!
Έτσι λοιπόν με τη βοήθεια διαφόρων κινήσεων τόσο από την πολιτεία αλλά και από ιδιωτικούς φορείς, με μικρά βήματα προωθείται μια κίνηση εκτίμησης της ουσιαστικότερης έννοιας «δημιουργία πάρκου» και όχι της τυπικής ή επιφανειακά πρακτικής. Η λύση πια του «τοποθετώ μια τσουλήθρα σε μια αλάνα» έχει περάσει με κάθε προσδοκία πια να απεγκατασταθεί τόσο από τη σκέψη μας όσο και από τις τυπικές και συμφεροντολογικές διαδικασίες.
Αυτό που χρειάζεται είναι η επένδυση σε μια νέα νοοτροπία. Όχι μόνο οικονομική από μεριάς των αρμόδιων φορέων, αλλά και του καθενός από εμάς. Η πολιτεία έκανε την αρχή προωθώντας νέες και συγκεκριμένες διαδικασίες για τη δημιουργία λειτουργικών, ασφαλών και αισθητικά άρτιων παιδικών χαρών και κατ’ επέκταση πάρκων που τις συμπεριλαμβάνουν.
Η Επένδυση «προορίζεται» κατ’ αρχήν στην εκτίμηση μιας κατάστασης που θα κάνει τη ζωή όλων μας ποιοτικότερη, σε όποια ηλικία και αν βρισκόμαστε εμείς και οι άνθρωποι γύρω μας. Επένδυση στο σεβασμό των χώρων που δημιουργούνται, μιας και ο σεβασμός αυτός πια θα εκπορεύεται και από τους ίδιους αυτούς χώρους προς τον κάθε πολίτη. Επένδυση στη σωστή χρήση, που θα φέρει την απόλαυση και την ικανοποίηση. Παράλληλα με όλα αυτά είναι και μια καλή ευκαιρία, σε τοπικό επίπεδο, να οδηγηθούμε και στην παραπέρα ωρίμανση την κοινωνία μας.
Χρηματοδότηση : Το κάθε κρατίδιο αποφασίζει τα κονδύλια που θα δίνει στους δήμους για τη διαχείριση των πάρκων ανάλογα με τις ανάγκες τους. Έτσι τα κριτήρια που καθορίζουν το ύψος των χρημάτων είναι κυρίως η έκταση των πάρκων που έχει ένας δήμος, αλλά και η επισκεψημότητά τους.
Τι σημαίνει πάρκο για τον καθένα από μας; Και τι σκέψεις φέρνει στο μυαλό αυτή η έννοια; Λιγάκι παρεξηγημένη , όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και σε Εθνικό! Ίσως η χώρα μας είχε άλλες προτεραιότητες περισσότερο ζωτικές για την ανάπτυξή της, έτσι ώστε το θέμα «δημιουργία πάρκου» να έπεφτε σε δεύτερης κατηγορίας ανάγκες. Όμως οι καιροί αλλάζουν. Ο τρόπος σκέψης του Έλληνα αρχίζει να μπαίνει σε μια ενδιαφέρουσα ροή. Ίσως και σε μια Εναντιοδρομία με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, και όπου υπάρχει διαλεκτική, υπάρχει και πρόοδος! Αρχίζει δειλά να συνθέτει τις ανάγκες με τις επιθυμίες του και να διεκδικεί κάτι περισσότερο για τις δεύτερες!
Έτσι λοιπόν με τη βοήθεια διαφόρων κινήσεων τόσο από την πολιτεία αλλά και από ιδιωτικούς φορείς, με μικρά βήματα προωθείται μια κίνηση εκτίμησης της ουσιαστικότερης έννοιας «δημιουργία πάρκου» και όχι της τυπικής ή επιφανειακά πρακτικής. Η λύση πια του «τοποθετώ μια τσουλήθρα σε μια αλάνα» έχει περάσει με κάθε προσδοκία πια να απεγκατασταθεί τόσο από τη σκέψη μας όσο και από τις τυπικές και συμφεροντολογικές διαδικασίες.
Αυτό που χρειάζεται είναι η επένδυση σε μια νέα νοοτροπία. Όχι μόνο οικονομική από μεριάς των αρμόδιων φορέων, αλλά και του καθενός από εμάς. Η πολιτεία έκανε την αρχή προωθώντας νέες και συγκεκριμένες διαδικασίες για τη δημιουργία λειτουργικών, ασφαλών και αισθητικά άρτιων παιδικών χαρών και κατ’ επέκταση πάρκων που τις συμπεριλαμβάνουν.
Η Επένδυση «προορίζεται» κατ’ αρχήν στην εκτίμηση μιας κατάστασης που θα κάνει τη ζωή όλων μας ποιοτικότερη, σε όποια ηλικία και αν βρισκόμαστε εμείς και οι άνθρωποι γύρω μας. Επένδυση στο σεβασμό των χώρων που δημιουργούνται, μιας και ο σεβασμός αυτός πια θα εκπορεύεται και από τους ίδιους αυτούς χώρους προς τον κάθε πολίτη. Επένδυση στη σωστή χρήση, που θα φέρει την απόλαυση και την ικανοποίηση. Παράλληλα με όλα αυτά είναι και μια καλή ευκαιρία, σε τοπικό επίπεδο, να οδηγηθούμε και στην παραπέρα ωρίμανση την κοινωνία μας.
Επένδυση στον εθελοντισμό.
Νομίζω ότι είναι η αρχή μιας πολύ θετικής περιόδου, που οι άνθρωποι μιας πόλης μπορούν να παίξουν ενεργό και δημιουργικό ρόλο σε ότι θα είχε άμεσο αντίκτυπο στη καλύτερη ποιότητα της ζωής τους! Και αυτό μπορεί να ξεκινήσει τόσο από τη συντήρηση όσο και από την συμμετοχή στη δημιουργία ενός πάρκου. Είναι μια διαδικασία όπου χωρίς εξαναγκασμούς, μπορεί να γίνει προσιτή και να εντάξει σε ένα χαλαρό πλαίσιο πολλές ικανότητες και ενδιαφέροντα των ανθρώπων που ζουν και θέλουν να απολαμβάνουν όμορφους χώρους γύρω τους!
Η δημιουργία ομάδων φροντίδας και δημιουργίας πράσινων και ανθισμένων περιοχών σε πάρκα και κοινόχρηστους χώρους με τις κατάλληλες οδηγίες υπευθύνων του δήμου είναι κάτι που θα προσφέρει όχι μόνο ικανοποίηση και απασχόληση σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, αλλά και μια ομορφότερη πόλη που η φροντίδα της ξεκινάει από τους ίδιους τους δημότες της. Αυτό μπορεί να επεκταθεί σε ομάδες συντήρησης των κατασκευών ή ομάδες δημιουργίας εποχιακών πόλων έλξης της πόλης.
Ένας Δήμος μπορεί να σταθεί συνοδοιπόρος και ενισχυτής τέτοιων κινήσεων και αυτό θα αποτελεί και ένα επιπλέον κίνητρο για να επενδύει και ο ίδιος σε ακόμα περισσότερα έργα πάρκων – πρασίνου και σε περισσότερο εξειδικευμένο προσωπικό για να λειτουργούν όλα αυτά σε σύνθεση, μεγαλύτερη οργάνωση και αποτελεσματικότερη κάλυψη των αναγκών αλλά και των επιθυμιών μας!
Ένας Δήμος μπορεί να σταθεί συνοδοιπόρος και ενισχυτής τέτοιων κινήσεων και αυτό θα αποτελεί και ένα επιπλέον κίνητρο για να επενδύει και ο ίδιος σε ακόμα περισσότερα έργα πάρκων – πρασίνου και σε περισσότερο εξειδικευμένο προσωπικό για να λειτουργούν όλα αυτά σε σύνθεση, μεγαλύτερη οργάνωση και αποτελεσματικότερη κάλυψη των αναγκών αλλά και των επιθυμιών μας!
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
ΜΟΣΧΑ - ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
ΜΟΣΧΑ
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
"ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ" ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ. ΑΡΚΕΤΟΙ
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ.
Η ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΠΟΥ
ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΙΤΑΖ ΩΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ!
ΤΟ ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΡΙΙΝΣΚΙ ΣΤΟ ΕΡΜΙΤΑΖ. ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΑΥΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.
ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ... ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΩΡΑΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ"
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΤΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΛΕΣ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
GUM ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
"ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ" ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ. Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ
ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΔΕΞΙΑ
ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΚΑΜΑΡΑ
ΓΚΡΑΝΟΒΙΤΑΓΙΑ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ
ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΠΟΥ
ΔΙΕΜΕΝΕ Ο ΙΒΑΝ Γ' Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ
ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ. ΑΡΚΕΤΟΙ
ΣΤΑΘΜΟΙ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ "ΥΠΟΓΕΙΑ
ΠΑΛΑΤΙΑ" ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ
ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ.
ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
Η ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΤΣΑΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΕ, ΙΔΡΥΣΕ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ
ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
Η ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΠΟΥ
ΚΑΝΕΙ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ
ΑΓΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ.
Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΡΜΙΤΑΖ ΕΝΑ
ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΦΗΜΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ
ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΜΙΤΑΖ ΩΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ!
ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΡΙΙΝΣΚΙ. ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΤΟ ΕΡΜΙΤΑΖ.
ΜΠΑΛΕΤΟ "ΝΙΚΟΛΑΕΦΣΚΙ" ΣΤΟΝ "ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗ"
ΤΟ ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΡΙΙΝΣΚΙ ΣΤΟ ΕΡΜΙΤΑΖ. ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΑΥΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Second Eastern European Psychiatric Congress
Second Eastern European Psychiatric Congress
Moscow, Russian Federation
27-30 October 2009
The title:“Collaborating for Mental Health”
The main topics:
~ Multiprofessional approaches
~ Diagnostic assessment
~ Psychosocial rehabilitation
Scientific Programme
List of Topics 2nd Eastern European Psychiatric Congress 2009
1. Affective disorders
2. Anxiety, stress and adjustment disorders
3. Biological psychiatry and neurosciences
4. Child and adolescent psychiatry
5. Clinical psychology and neuropsychology
6. Classification and diagnostic systems
7. Eating, sleep and sexual disorders
8. Ecology and mental health
9. Epidemiology and public health
10. Ethics, law, human rights and mental health
11. History of psychiatry
12. Mass media and mental health
13. Old age psychiatry
14. Personality disorders
15. Public mental health and community
16. Prevention and mental health promotion
17. Primary care and mental health
18. Psychopharmacotherapy
19. Psychosomatic medicine
20. Psychotherapy
21. Schizophrenia
22. Social and cultural psychiatry
23. Substance abuse
24. Suicidology
Congress which will take place in Moscow, Russian Federation,
October 27-30, 2009.
This Congress follows the very successful First Eastern European Congress that took place in Thessaloniki, Greece in September 2007.
The Psychiatric Association for Eastern Europe and the Balkans is rather young, but psychiatry in our region has a long-standing tradition and rapid recent
development. The state of the art in mental health is characterized by a variety of challenges in diagnosis, aetiology, pathogenesis and
management of mental diseases, psychosomatic and stress-related disorders as well as challenges regarding hot issues like suicide and reorganization
of psychiatric services towards community direction.
The consequences of the transition in the countries of the former socialist system, natural and man-made disasters, war conflicts, the ecological
situation – all these factors constitute new tasks in psychiatry today. The high prevalence of socially significant mental illnesses and the wide range
of treatment approaches set a mission to mental health professionals. One of the main additional challenges for psychiatry in our days is
collaboration with other mental health care professionals, a collaboration that should be achieved with respect for expertise and for each other’s
“territory”, if we want to fulfill our obligation to improve the care of our patients.
Website
For updated information about Congress, please see the official Congress website
www.paeeb2009moscow.ru
Moscow, Russian Federation
27-30 October 2009
The title:“Collaborating for Mental Health”
The main topics:
~ Multiprofessional approaches
~ Diagnostic assessment
~ Psychosocial rehabilitation
Scientific Programme
List of Topics 2nd Eastern European Psychiatric Congress 2009
1. Affective disorders
2. Anxiety, stress and adjustment disorders
3. Biological psychiatry and neurosciences
4. Child and adolescent psychiatry
5. Clinical psychology and neuropsychology
6. Classification and diagnostic systems
7. Eating, sleep and sexual disorders
8. Ecology and mental health
9. Epidemiology and public health
10. Ethics, law, human rights and mental health
11. History of psychiatry
12. Mass media and mental health
13. Old age psychiatry
14. Personality disorders
15. Public mental health and community
16. Prevention and mental health promotion
17. Primary care and mental health
18. Psychopharmacotherapy
19. Psychosomatic medicine
20. Psychotherapy
21. Schizophrenia
22. Social and cultural psychiatry
23. Substance abuse
24. Suicidology
Congress which will take place in Moscow, Russian Federation,
October 27-30, 2009.
This Congress follows the very successful First Eastern European Congress that took place in Thessaloniki, Greece in September 2007.
The Psychiatric Association for Eastern Europe and the Balkans is rather young, but psychiatry in our region has a long-standing tradition and rapid recent
development. The state of the art in mental health is characterized by a variety of challenges in diagnosis, aetiology, pathogenesis and
management of mental diseases, psychosomatic and stress-related disorders as well as challenges regarding hot issues like suicide and reorganization
of psychiatric services towards community direction.
The consequences of the transition in the countries of the former socialist system, natural and man-made disasters, war conflicts, the ecological
situation – all these factors constitute new tasks in psychiatry today. The high prevalence of socially significant mental illnesses and the wide range
of treatment approaches set a mission to mental health professionals. One of the main additional challenges for psychiatry in our days is
collaboration with other mental health care professionals, a collaboration that should be achieved with respect for expertise and for each other’s
“territory”, if we want to fulfill our obligation to improve the care of our patients.
Website
For updated information about Congress, please see the official Congress website
www.paeeb2009moscow.ru
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΣΤΡΕΣ
α. Μαθαίνουμε:
(1) Ενημερωνόμαστε γύρω από το στρες.
(2) Αναγνωρίζουμε αυτό ως φυσιολογική αντίδραση.
(3) Αναγνωρίζουμε τα δικά μας συμπτώματα στρες και δεν επιτρέπουμε να
μας πανικοβάλλουν.
β. Εστιάζουμε στις σωματικές μας ανάγκες:
(1) Κοιμόμαστε επαρκώς, 7 έως 8 ώρες.
(2) Φροντίζουμε τη διατροφή μας με κατανάλωση ζεστής τροφής, κατά
προτίμηση μαζί με φίλους ή την οικογένειά μας.
(3) Περιορίζουμε το κάπνισμα,τη χρήση αλκοόλ,καφεΐνης,φαρμάκων.
(4) Αθλούμαστε, όχι εξαντλητικά, δύο φορές την εβδομάδα τουλάχιστον.
(5) Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να διασκεδάζει.
(6) Χρησιμοποιούμε το σαββατοκύριακο για σύντομες εκδρομές.
(7) Εξασφαλίζουμε ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώνουμε.
(8) Χρησιμοποιούμε το σεξ, το μασάζ και το ζεστό μπάνιο για τις αντιστρές
ιδιότητές τους.
γ. Διατηρούμε τις καθημερινές μας συνήθειες:
(1) Διατηρούμε το δίκτυο φίλων, γνωστών και συναδέλφων.
(2) Παίρνουμε μέρος σε ομαδικές και κοινωνικές δραστηριότητες.
(3) Οργανώνουμε το χρόνο μας αποτελεσματικά.
(4) Ιεραρχούμε τις υποχρεώσεις μας.
δ. Επικοινωνούμε:
(1) Συζητούμε με τους αγαπημένους μας γύρω από τα θέματα της καθημε-
ρινής ζωής.
(2) Εκφράζουμε στους φίλους τις εμπειρίες μας καθώς και τις αντιδράσεις
μας σε αυτές.
(3) Εκφράζουμε ο ένας στον άλλον τα συναισθήματά μας.
(4) Αντλούμε δύναμη από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
ε. Αποφεύγουμε:
(1) Να θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε τέλειοι.
(2) Να απογοητευόμαστε γιατί οι άλλοι δεν είναι όπως τους θέλουμε εμείς.
(3) Να απογοητευόμαστε όταν οι καταστάσεις δεν έρχονται όπως επιθυμούμε.
στ. Συμβουλευόμαστε έναν ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας:
ζ. Προγραμματίζουμε:
(1) Σωματική άσκηση
(α) Αερόβιες ασκήσεις
(β) Περπάτημα
(γ) Τρέξιμο
(δ) Ποδήλατο
(ε) Κολύμβηση 3-5 φορές εβδομαδιαίως για 20΄- 30΄
(2) Διατροφή
(α) Μείωση καφεΐνης
(β) Λιγότερες θερμίδες και ζάχαρη
(γ) Μείωση λήψης αλκοόλ
(δ) Αύξηση λήψης βιταμινών C και D
(3) Διαχείριση χρόνου
(α) Έγερση με τον χτύπο από το ξυπνητήρι
(β) Μείωση χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης
(γ) Διαβάθμιση των καθημερινών ασχολιών
(δ) Ανάγνωση βιβλίου επί αναμονής
(ε) Διεκδίκηση καθορισμού χρονικών πλαισίων
(στ) Άρνηση στις απαιτήσεις άλλων για επέμβαση στον καθημερινό μας
ρυθμό
(ζ) Σχεδίαση σύντομων περιόδων ξεκούρασης
(η) Εκπροσώπησή μας από άλλους σε εκδηλώσεις μικρής σημασίας
για μας
(θ) Απόλαυση ελεύθερου χρόνου
(4) Αλλαγή συμπεριφοράς
(α) Πρακτικές ασκήσεις εκφόρτισης και ελέγχου θυμού
(β) Αποφυγή συγκρούσεων για το παρελθόν
(5) Αλλαγή περιβάλλοντος
(α) Περιορισμός των παραγόντων στρες γύρω μας
(β) Αποδοχή αδυναμιών αλλαγής εκ μέρους μας
(6) Τεχνικές χαλάρωσης
(α) Προοδευτική μυϊκή χαλάρωση
(β) Ασκήσεις βαθιάς αναπνοής
(γ) Ελεγχόμενη αναπαράσταση πνευματικών εικόνων
(δ) Διαλογισμός
(ε) Βιοανατροφοδότηση
(7) Κοινωνικό δίκτυο
(α) Ανάπτυξη κοινωνικών δικτύων με οικογένεια και φίλους
Το ανωτέρω απόσπασμα «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΣΤΡΕΣ» αποτελεί μέρος του Κεφαλαίου Α, του «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΥ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ» του Πλοιάρχου (ΥΙ) Β. Μενούτη ΠΝ - Τμηματάρχη/ ΔΥΥ/ ΙΙΙ σε μια έκδοση από το ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ.
Μακάρι να βλέπαμε κάτι παρόμοιο σε όλες τις Υπηρεσίες και τους Οργανισμούς της χώρας μας και κυρίως στα πλαίσια της Παιδείας !
Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο που αγγίζει σε όλα τα επίπεδα τα σημαντικότερα θέματα, από την επιστημονική τεκμηρίωση έως και την αντιμετώπισή τους πρακτικά στα πλαίσια του χώρου όπου εφαρμόζεται. Θέματα και προβλήματα που απασχολούν την Κοινωνία μας, μικρογραφία της οποίας αποτελούν οι Υπηρεσίες και οι Οργανισμοί.
(1) Ενημερωνόμαστε γύρω από το στρες.
(2) Αναγνωρίζουμε αυτό ως φυσιολογική αντίδραση.
(3) Αναγνωρίζουμε τα δικά μας συμπτώματα στρες και δεν επιτρέπουμε να
μας πανικοβάλλουν.
β. Εστιάζουμε στις σωματικές μας ανάγκες:
(1) Κοιμόμαστε επαρκώς, 7 έως 8 ώρες.
(2) Φροντίζουμε τη διατροφή μας με κατανάλωση ζεστής τροφής, κατά
προτίμηση μαζί με φίλους ή την οικογένειά μας.
(3) Περιορίζουμε το κάπνισμα,τη χρήση αλκοόλ,καφεΐνης,φαρμάκων.
(4) Αθλούμαστε, όχι εξαντλητικά, δύο φορές την εβδομάδα τουλάχιστον.
(5) Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να διασκεδάζει.
(6) Χρησιμοποιούμε το σαββατοκύριακο για σύντομες εκδρομές.
(7) Εξασφαλίζουμε ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώνουμε.
(8) Χρησιμοποιούμε το σεξ, το μασάζ και το ζεστό μπάνιο για τις αντιστρές
ιδιότητές τους.
γ. Διατηρούμε τις καθημερινές μας συνήθειες:
(1) Διατηρούμε το δίκτυο φίλων, γνωστών και συναδέλφων.
(2) Παίρνουμε μέρος σε ομαδικές και κοινωνικές δραστηριότητες.
(3) Οργανώνουμε το χρόνο μας αποτελεσματικά.
(4) Ιεραρχούμε τις υποχρεώσεις μας.
δ. Επικοινωνούμε:
(1) Συζητούμε με τους αγαπημένους μας γύρω από τα θέματα της καθημε-
ρινής ζωής.
(2) Εκφράζουμε στους φίλους τις εμπειρίες μας καθώς και τις αντιδράσεις
μας σε αυτές.
(3) Εκφράζουμε ο ένας στον άλλον τα συναισθήματά μας.
(4) Αντλούμε δύναμη από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
ε. Αποφεύγουμε:
(1) Να θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε τέλειοι.
(2) Να απογοητευόμαστε γιατί οι άλλοι δεν είναι όπως τους θέλουμε εμείς.
(3) Να απογοητευόμαστε όταν οι καταστάσεις δεν έρχονται όπως επιθυμούμε.
στ. Συμβουλευόμαστε έναν ειδικό σε θέματα ψυχικής υγείας:
ζ. Προγραμματίζουμε:
(1) Σωματική άσκηση
(α) Αερόβιες ασκήσεις
(β) Περπάτημα
(γ) Τρέξιμο
(δ) Ποδήλατο
(ε) Κολύμβηση 3-5 φορές εβδομαδιαίως για 20΄- 30΄
(2) Διατροφή
(α) Μείωση καφεΐνης
(β) Λιγότερες θερμίδες και ζάχαρη
(γ) Μείωση λήψης αλκοόλ
(δ) Αύξηση λήψης βιταμινών C και D
(3) Διαχείριση χρόνου
(α) Έγερση με τον χτύπο από το ξυπνητήρι
(β) Μείωση χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης
(γ) Διαβάθμιση των καθημερινών ασχολιών
(δ) Ανάγνωση βιβλίου επί αναμονής
(ε) Διεκδίκηση καθορισμού χρονικών πλαισίων
(στ) Άρνηση στις απαιτήσεις άλλων για επέμβαση στον καθημερινό μας
ρυθμό
(ζ) Σχεδίαση σύντομων περιόδων ξεκούρασης
(η) Εκπροσώπησή μας από άλλους σε εκδηλώσεις μικρής σημασίας
για μας
(θ) Απόλαυση ελεύθερου χρόνου
(4) Αλλαγή συμπεριφοράς
(α) Πρακτικές ασκήσεις εκφόρτισης και ελέγχου θυμού
(β) Αποφυγή συγκρούσεων για το παρελθόν
(5) Αλλαγή περιβάλλοντος
(α) Περιορισμός των παραγόντων στρες γύρω μας
(β) Αποδοχή αδυναμιών αλλαγής εκ μέρους μας
(6) Τεχνικές χαλάρωσης
(α) Προοδευτική μυϊκή χαλάρωση
(β) Ασκήσεις βαθιάς αναπνοής
(γ) Ελεγχόμενη αναπαράσταση πνευματικών εικόνων
(δ) Διαλογισμός
(ε) Βιοανατροφοδότηση
(7) Κοινωνικό δίκτυο
(α) Ανάπτυξη κοινωνικών δικτύων με οικογένεια και φίλους
Το ανωτέρω απόσπασμα «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΣΤΡΕΣ» αποτελεί μέρος του Κεφαλαίου Α, του «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΥ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ» του Πλοιάρχου (ΥΙ) Β. Μενούτη ΠΝ - Τμηματάρχη/ ΔΥΥ/ ΙΙΙ σε μια έκδοση από το ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ.
Μακάρι να βλέπαμε κάτι παρόμοιο σε όλες τις Υπηρεσίες και τους Οργανισμούς της χώρας μας και κυρίως στα πλαίσια της Παιδείας !
Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο που αγγίζει σε όλα τα επίπεδα τα σημαντικότερα θέματα, από την επιστημονική τεκμηρίωση έως και την αντιμετώπισή τους πρακτικά στα πλαίσια του χώρου όπου εφαρμόζεται. Θέματα και προβλήματα που απασχολούν την Κοινωνία μας, μικρογραφία της οποίας αποτελούν οι Υπηρεσίες και οι Οργανισμοί.
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009
ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ;;;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που εντείνεται όλο και περισσότερο τις τελευταίες αυτές μέρες πριν τις εκλογές. Ένα αίσθημα ανικανοποίητου και ανασφάλειας κυριαρχεί ακόμα και σε ανθρώπους που στο παρελθόν ανεπιφύλακτα επέλεγαν την «ιδεολογία» κάποιου κόμματος. Τι ιδεολογίες υπάρχουν άραγε σήμερα; Οι βασικές γραμμές ενός κόμματος έχουν αντικαταστήσει τις ιδέες και την κουλτούρα του, κάνοντας τη διαφορετικότητα, κοινοτυπία.
Αυτό που γίνεται κατανοητό ακόμα και από τους διακριτικούς παρατηρητές είναι ότι σε αυτές τις εκλογές «παίζουν» πολύ τα Εθνικά Θέματα της χώρας μας με μείζονα σημασία για το μέλλον της. Σε έναν κατά τα άλλα σημαντικό, μα παράλληλα και «επικίνδυνο» χορό απόψεων, που συνήθως περνάνε απαρατήρητες ανάμεσα στον ξύλινο λόγο των πολιτικών, είναι ότι η Θράκη και το μέλλον της θα κριθεί από τις κινήσεις που ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός θα κάνει στη Διεθνή Σκακιέρα, που τον τελευταίο καιρό μας συμπεριλαμβάνει σε καίριες θέσεις, ίσως προς έκπληξη πολλών! (ακόμα και αν με μεγάλη προσπάθεια προσπαθούν να τις απομυθοποιήσουν).
~ Με τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη αναδεικνύεται η Ελλάδα και κυρίως η Θράκη ως ενεργειακό κέντρο;
~ Η επαναδιαπραγμάτευση του αγωγού, ως κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου θέτει αυτή την προοπτική ως επικίνδυνη να χαθεί; Υπάρχει ή όχι η πρόθεση να απορριφθεί;
~ Η πορεία που χάραξε ο Κώστας Καραμανλής θέτει την Ελλάδα, στο θέμα αυτό σε περισσότερο ασφαλή θέση;
~ Αξιόπιστες εφημερίδες της αριστεράς όπως το Παρόν και το Ποντίκι φέρνουν στη θεματολογία τους άμεσα ή έμμεσα προθέσεις του Γ. Παπανδρέου να μη συνεχίσει τη συνεργασία με την Κίνα για τη χρήση των Ελληνικών Λιμανιών; Αυτή δεν είναι μια προοπτική που θα αναδείκνυε την Ελλάδα σε καθοριστική θέση στο Διεθνές εμπόριο;
~ Γιατί «βράζει» ο Λιμένας Πειραιώς με όλα τα παραπάνω που βρίσκονται σε αναμονή λόγω των εκλογών;
~ Γιατί ο Κώστας Καραμανλής δεν έβγαλε στη φόρα τους εσωκομματικούς του αντιπάλους που έπαιζαν πισώπλατα συμφωνίες για ανατροπή των σχεδίων του σε Διεθνή Επίπεδο;
~ Γιατί αυτά δεν τα βγάζει στη φόρα ο κ. Καρατζαφέρης;
~ Πόσοι και πόσο έχουν πουληθεί στους Αμερικανούς προσπαθώντας να ανατρέψουν μέγιστης σημασίας για τη χώρα συμφωνίες με Ρωσία και Κίνα;
~ Πόσο ειλικρινής είναι η θέση του Γ. Καρατζαφέρη για τη φορολογία της Εκκλησίας; Διότι αν είναι ειλικρινές τότε αναδεικνύεται σε μεγάλο παίκτη, αν είναι ψηφοθηρικό για την απογοήτευση των δικών του μεν, αλλά με κέρδος από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, τότε κερδίζουν οι κομματική μηχανισμοί που λίγο τους ενδιαφέρουν τα Εθνικά μας ζητήματα.
~ Τι σημαίνουν οι απανωτές επιτυχίες της Ελληνικής αστυνομίας τον τελευταίο καιρό; Γιατί αυτό να μη συμβαίνει με διάρκεια και συνεχόμενα; Γιατί μόνο τώρα προεκλογικά η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπαθεί να προβάλει τις ικανότητές της;
~ Γιατί τώρα μόνο προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής παίζει επιθετικά και ίσως μόνο σε μια ενδεχόμενη νίκη της Ν.Δ. διαφαίνεται η πρόθεσή του να ξεκαθαρίσει το τοπίο από εσωκομματικούς αντιπάλους και φιλόδοξους αντικαταστάτες του;
~ Γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί και τα περίεργα κέντρα αποφάσεων θέλουν να ρίξουν όλα τα κόμματα στη βουλή με ενίσχυση των Οικολόγων για να αποφευχθεί η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ;
~ Γιατί μια μη αυτοδύναμη νίκη του ΠΑΣΟΚ θα επιφέρει μεγάλη οικονομική απειλή για όλους μας;
~ Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται, με μένος των περισσότερων Ελλήνων, τα γεγονότα του Δεκέμβρη σε μια «πρακτορική» συμφωνία με τους Αμερικάνους;
~ Γιατί ακόμα και οι ταξιτζήδες της πρωτεύουσας απομακρύνονται από το κέντρο όταν γίνονται πορείες του ΣΥΡΙΖΑ ενώ δεν απειλούνται από τις πορείες του ΚΚΕ που πολλές φορές βρίσκονται στο στόχαστρο;
~ Γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν την προεδρεία από ένα άξιο στέλεχός του τον ΦώτηΚουβέλη;
~ Γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αποκάλυψε όλο το παρασκήνιο των επεισοδίων του Δεκέμβρη παρά προτίμησε να πέσει όλο το βάρος στον αστυνομικό που πυροβόλησε το άτυχο αγόρι;
~ Γιατί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκαλεί φόβο και ανασφάλεια για τα Εθνικά Θέματα;
~ Μια νίκη της ΝΔ θα δώσει την ώθηση στον Κ. Καραμανλή να καθαρίσει το τοπίο ή θα υποκύψει σε ότι μέχρι σήμερα δεν τον ωθεί να αποκαλύψει παρασκήνια που απείλησαν και τις δικές του διεθνής συμφωνίες;
Αυτό που διακρίνεται είναι ότι σ’ αυτές τις εκλογές τίθεται στο λαό προκαταβολικά η ευθύνη για μεγάλα Εθνικά ζητήματα. Μαζί με την ψήφο του ο καθένας επιλέγει και την πορεία της Ελλάδας στον κόσμο και την διασφάλιση και ενίσχυση της θέσης της παγκοσμίως.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή παίζονται όλα και ακριβώς επειδή κρίνονται Εθνικά Θέματα και αυτός που θα κυβερνήσει τη χώρα πρέπει να έχει τη δυναμική και την ικανότητα να πάει τον τόπο μπροστά, πέρα από συμφέροντα, συμφωνίες κάτω από τραπέζια, πράκτορες και προσωπικές φιλοδοξίες που παρασέρνουν τη χώρα μας σε μια σκλαβιά που θαρρείς και ποτέ δεν έφυγε από πάνω μας.
Ο Έλληνας πρέπει να πάψει πια να είναι ραγιάς! Θα πρέπει σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση να σταθεί στο ύψος του σαν Έλληνας και να επιλέξει αν όχι το καλύτερο που θα επιθυμούσε,τουλάχιστον αυτό που θα θέσει την Πατρίδα μας σε πορεία εξελικτική από όπου και αν αυτή υποστηρίζεται και όχι επιλεκτικά και δεσμευτικά! Πρέπει όμως να ψηφίσει! Δεν είναι λύση το να πει ότι αποδοκιμάζει το σάπιο αυτό σύστημα με την αποχή, γιατί δυστυχώς έτσι αποδοκιμάζει το μέλλον της Πατρίδας μας! Κρίνεται το μέλλον της Χώρας μας και πρέπει ο κάθε ‘Έλληνας ψηφοφόρος να μπει σε μια επίπονη διαδικασία να ακούσει, να ερευνήσει, να επεξεργαστεί και να αποφασίσει πιο είναι κοντινότερα σε ότι θα ωφελήσει περισσότερο την Πατρίδα μας και όλους εμάς μας εδώ … για τον Έβρο, τη Θράκη, τον τόπο μας που μαραζώνει και συρρικνώνεται!
Η θέση μου λέγοντας όλα τα παραπάνω δεν είναι κομματική, αλλά με προτεραιότητα στην Πατρίδα μου. Η εμπειρία μου είναι ελάχιστη στα πολιτικά ζητήματα και μπορούν όλα τα παραπάνω να αμφισβητηθούν ή να ερευνηθούν από όποιον τα θεωρεί λανθασμένα.
Είμαστε εδώ όμως όλοι για να βλέπουμε και να παρατηρούμε ότι συμβαίνει γύρω μας…. Έτσι όπως προκύπτει και έτσι όπως βιώνεται από τον καθένα μας.
Αυτό που γίνεται κατανοητό ακόμα και από τους διακριτικούς παρατηρητές είναι ότι σε αυτές τις εκλογές «παίζουν» πολύ τα Εθνικά Θέματα της χώρας μας με μείζονα σημασία για το μέλλον της. Σε έναν κατά τα άλλα σημαντικό, μα παράλληλα και «επικίνδυνο» χορό απόψεων, που συνήθως περνάνε απαρατήρητες ανάμεσα στον ξύλινο λόγο των πολιτικών, είναι ότι η Θράκη και το μέλλον της θα κριθεί από τις κινήσεις που ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός θα κάνει στη Διεθνή Σκακιέρα, που τον τελευταίο καιρό μας συμπεριλαμβάνει σε καίριες θέσεις, ίσως προς έκπληξη πολλών! (ακόμα και αν με μεγάλη προσπάθεια προσπαθούν να τις απομυθοποιήσουν).
~ Με τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη αναδεικνύεται η Ελλάδα και κυρίως η Θράκη ως ενεργειακό κέντρο;
~ Η επαναδιαπραγμάτευση του αγωγού, ως κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου θέτει αυτή την προοπτική ως επικίνδυνη να χαθεί; Υπάρχει ή όχι η πρόθεση να απορριφθεί;
~ Η πορεία που χάραξε ο Κώστας Καραμανλής θέτει την Ελλάδα, στο θέμα αυτό σε περισσότερο ασφαλή θέση;
~ Αξιόπιστες εφημερίδες της αριστεράς όπως το Παρόν και το Ποντίκι φέρνουν στη θεματολογία τους άμεσα ή έμμεσα προθέσεις του Γ. Παπανδρέου να μη συνεχίσει τη συνεργασία με την Κίνα για τη χρήση των Ελληνικών Λιμανιών; Αυτή δεν είναι μια προοπτική που θα αναδείκνυε την Ελλάδα σε καθοριστική θέση στο Διεθνές εμπόριο;
~ Γιατί «βράζει» ο Λιμένας Πειραιώς με όλα τα παραπάνω που βρίσκονται σε αναμονή λόγω των εκλογών;
~ Γιατί ο Κώστας Καραμανλής δεν έβγαλε στη φόρα τους εσωκομματικούς του αντιπάλους που έπαιζαν πισώπλατα συμφωνίες για ανατροπή των σχεδίων του σε Διεθνή Επίπεδο;
~ Γιατί αυτά δεν τα βγάζει στη φόρα ο κ. Καρατζαφέρης;
~ Πόσοι και πόσο έχουν πουληθεί στους Αμερικανούς προσπαθώντας να ανατρέψουν μέγιστης σημασίας για τη χώρα συμφωνίες με Ρωσία και Κίνα;
~ Πόσο ειλικρινής είναι η θέση του Γ. Καρατζαφέρη για τη φορολογία της Εκκλησίας; Διότι αν είναι ειλικρινές τότε αναδεικνύεται σε μεγάλο παίκτη, αν είναι ψηφοθηρικό για την απογοήτευση των δικών του μεν, αλλά με κέρδος από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, τότε κερδίζουν οι κομματική μηχανισμοί που λίγο τους ενδιαφέρουν τα Εθνικά μας ζητήματα.
~ Τι σημαίνουν οι απανωτές επιτυχίες της Ελληνικής αστυνομίας τον τελευταίο καιρό; Γιατί αυτό να μη συμβαίνει με διάρκεια και συνεχόμενα; Γιατί μόνο τώρα προεκλογικά η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπαθεί να προβάλει τις ικανότητές της;
~ Γιατί τώρα μόνο προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής παίζει επιθετικά και ίσως μόνο σε μια ενδεχόμενη νίκη της Ν.Δ. διαφαίνεται η πρόθεσή του να ξεκαθαρίσει το τοπίο από εσωκομματικούς αντιπάλους και φιλόδοξους αντικαταστάτες του;
~ Γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί και τα περίεργα κέντρα αποφάσεων θέλουν να ρίξουν όλα τα κόμματα στη βουλή με ενίσχυση των Οικολόγων για να αποφευχθεί η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ;
~ Γιατί μια μη αυτοδύναμη νίκη του ΠΑΣΟΚ θα επιφέρει μεγάλη οικονομική απειλή για όλους μας;
~ Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται, με μένος των περισσότερων Ελλήνων, τα γεγονότα του Δεκέμβρη σε μια «πρακτορική» συμφωνία με τους Αμερικάνους;
~ Γιατί ακόμα και οι ταξιτζήδες της πρωτεύουσας απομακρύνονται από το κέντρο όταν γίνονται πορείες του ΣΥΡΙΖΑ ενώ δεν απειλούνται από τις πορείες του ΚΚΕ που πολλές φορές βρίσκονται στο στόχαστρο;
~ Γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψαν την προεδρεία από ένα άξιο στέλεχός του τον ΦώτηΚουβέλη;
~ Γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αποκάλυψε όλο το παρασκήνιο των επεισοδίων του Δεκέμβρη παρά προτίμησε να πέσει όλο το βάρος στον αστυνομικό που πυροβόλησε το άτυχο αγόρι;
~ Γιατί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκαλεί φόβο και ανασφάλεια για τα Εθνικά Θέματα;
~ Μια νίκη της ΝΔ θα δώσει την ώθηση στον Κ. Καραμανλή να καθαρίσει το τοπίο ή θα υποκύψει σε ότι μέχρι σήμερα δεν τον ωθεί να αποκαλύψει παρασκήνια που απείλησαν και τις δικές του διεθνής συμφωνίες;
Αυτό που διακρίνεται είναι ότι σ’ αυτές τις εκλογές τίθεται στο λαό προκαταβολικά η ευθύνη για μεγάλα Εθνικά ζητήματα. Μαζί με την ψήφο του ο καθένας επιλέγει και την πορεία της Ελλάδας στον κόσμο και την διασφάλιση και ενίσχυση της θέσης της παγκοσμίως.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή παίζονται όλα και ακριβώς επειδή κρίνονται Εθνικά Θέματα και αυτός που θα κυβερνήσει τη χώρα πρέπει να έχει τη δυναμική και την ικανότητα να πάει τον τόπο μπροστά, πέρα από συμφέροντα, συμφωνίες κάτω από τραπέζια, πράκτορες και προσωπικές φιλοδοξίες που παρασέρνουν τη χώρα μας σε μια σκλαβιά που θαρρείς και ποτέ δεν έφυγε από πάνω μας.
Ο Έλληνας πρέπει να πάψει πια να είναι ραγιάς! Θα πρέπει σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση να σταθεί στο ύψος του σαν Έλληνας και να επιλέξει αν όχι το καλύτερο που θα επιθυμούσε,τουλάχιστον αυτό που θα θέσει την Πατρίδα μας σε πορεία εξελικτική από όπου και αν αυτή υποστηρίζεται και όχι επιλεκτικά και δεσμευτικά! Πρέπει όμως να ψηφίσει! Δεν είναι λύση το να πει ότι αποδοκιμάζει το σάπιο αυτό σύστημα με την αποχή, γιατί δυστυχώς έτσι αποδοκιμάζει το μέλλον της Πατρίδας μας! Κρίνεται το μέλλον της Χώρας μας και πρέπει ο κάθε ‘Έλληνας ψηφοφόρος να μπει σε μια επίπονη διαδικασία να ακούσει, να ερευνήσει, να επεξεργαστεί και να αποφασίσει πιο είναι κοντινότερα σε ότι θα ωφελήσει περισσότερο την Πατρίδα μας και όλους εμάς μας εδώ … για τον Έβρο, τη Θράκη, τον τόπο μας που μαραζώνει και συρρικνώνεται!
Η θέση μου λέγοντας όλα τα παραπάνω δεν είναι κομματική, αλλά με προτεραιότητα στην Πατρίδα μου. Η εμπειρία μου είναι ελάχιστη στα πολιτικά ζητήματα και μπορούν όλα τα παραπάνω να αμφισβητηθούν ή να ερευνηθούν από όποιον τα θεωρεί λανθασμένα.
Είμαστε εδώ όμως όλοι για να βλέπουμε και να παρατηρούμε ότι συμβαίνει γύρω μας…. Έτσι όπως προκύπτει και έτσι όπως βιώνεται από τον καθένα μας.
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ...
Πως θα ‘θελα η θάλασσα
Να ήταν το σχολειό μου
Και του σχολειού μου η φορεσιά
Να ‘τανε …. το μαγιό μου
Να ήταν το σχολειό μου
Και του σχολειού μου η φορεσιά
Να ‘τανε …. το μαγιό μου
Να ‘χα τα βότσαλα χαρτί,
Τα φύκια συνδετήρι,
Κοχύλια τα μολύβια μου
Κι ο αστερίας σβηστήρι.
Στην άμμο η ορθογραφία μου
Να ήτανε γραμμένη
Να ‘ρχεται κύμα γρήγορα
Τα λάθη μου να παίρνει.
Και να ‘χα για δασκάλες μου
Τις βάρκες π’ αρμενίζουν
Να μ’ έπαιρναν κάθε πρωί
Στη Γη να με γυρίζουν.
Σοφία Παράσχου
Θαλασσινό σχολείο, εκδ Περίπλους
Από το βιβλίο της Γλώσσας της 3ης Δημοτικού.
Τα φύκια συνδετήρι,
Κοχύλια τα μολύβια μου
Κι ο αστερίας σβηστήρι.
Στην άμμο η ορθογραφία μου
Να ήτανε γραμμένη
Να ‘ρχεται κύμα γρήγορα
Τα λάθη μου να παίρνει.
Και να ‘χα για δασκάλες μου
Τις βάρκες π’ αρμενίζουν
Να μ’ έπαιρναν κάθε πρωί
Στη Γη να με γυρίζουν.
Σοφία Παράσχου
Θαλασσινό σχολείο, εκδ Περίπλους
Από το βιβλίο της Γλώσσας της 3ης Δημοτικού.
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
21ος αιώνας … Μηχανές που σκέφτονται για λογαριασμό του ανθρώπου, αισθήσεις που παγώνουν στις γρήγορες εναλλαγές εικόνων, εργασιακοί χώροι που περιορίζουν τον προσωπικό χώρο, παραγωγή που αγγίζει τα όρια της εργασιακής εξάντλησης και ελλιπής επικοινωνία που πηγάζει από την πίεση του χρόνου.
Ο μεγαλύτερος φόβος που εμφανίζεται είναι ότι οι μηχανιστικές και απόλυτα αυστηρές διαδικασίες που εφαρμόζονται σε έναν Οργανισμό μπορεί να φέρουν την αλλοτρίωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα ‘γρανάζια’ μιας τέτοιας μηχανής καταγράφουν την αδιάκοπη κίνηση σαν μια αέναη διαδικασία που δεν έχει τέλος και μόνον όταν αχρηστευτούν θα αντικατασταθούν.
Πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι οι Οργανισμοί – Εταιρείες έχουν στοιχεία που μοιάζουν με τους Βιολογικούς Οργανισμούς και σαν τέτοια, αποσκοπούν στην επιβίωση και στην προσαρμογή σ’ ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει και εξελίσσεται.
Η εργασία δεν είναι απλά μια αναγκαιότητα για τον άνθρωπο. Αποτελεί το μέσω της δημιουργίας και της απελευθέρωσής του. Αναπτύσσει δυνάμεις, δεξιότητες, αισθήσεις, αντιλήψεις, συνεργασίες, διαπραγματεύσεις.
Με την Ομαδική Ανάλυση στους εργασιακούς χώρους οι ομάδες που εφαρμόζονται, σ’ όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, προσφέρουν ουσιαστικότερες σχέσεις, ενθάρρυνση για την έκφραση των συναισθημάτων και επιτρέπουν την ανάπτυξη του οράματος σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο. Με την έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην ομάδα απελευθερώνεται μέρος της φορτισμένης και δυσάρεστης πραγματικότητας που βιώνεται στα καθημερινά προβλήματα όπως, σχέσεις, στόχοι, οικονομικά θέματα, χρονοδιαγράμματα.
Με αυτό τον τρόπο, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πλευρές της δικής τους πραγματικότητας – συμπεριφοράς, πλευρές του εαυτού τους οι οποίες εκφράζουν τις ανάγκες στην εργασία τους, τις ιδέες τους τόσο για την ανάπτυξη τους στην οργάνωση όσο και για την ίδια τους τη ζωή.
Η προσωπική ανάπτυξη του εργαζομένου είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της συνολικής πορείας της επιχείρησης και αυτό έχει άμεσο αποτέλεσμα στην ανάπτυξη ενός οργανισμού.
Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί την περίληψη της παρουσίασης με τίτλο «Η ομαδική ανάλυση στους εργασιακούς χώρους» στα πλαίσια της ενότητας «Από τον ατομικό στον ομαδικό εαυτό δια μέσου της matrix» του Εισαγωγικού Σεμιναρίου – Εργαστηρίου Ομαδικών Δυναμικών της Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας (ΕΕΟΑΨ) στις 5/7/2008. Εισηγητής: Γιώργος Αναστόπουλος, Αναπτυξιακός Θεραπευτής – Σύμβουλος, Chairman of Organizational Consultancy Section της International Association of Group Psychotherapy & Group Processes (IAGP), Συντονιστής του τομέα Αναπτυξιακών Θεραπευτών – Συμβούλων της ΕΕΟΑΨ.
Ο μεγαλύτερος φόβος που εμφανίζεται είναι ότι οι μηχανιστικές και απόλυτα αυστηρές διαδικασίες που εφαρμόζονται σε έναν Οργανισμό μπορεί να φέρουν την αλλοτρίωση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Τα ‘γρανάζια’ μιας τέτοιας μηχανής καταγράφουν την αδιάκοπη κίνηση σαν μια αέναη διαδικασία που δεν έχει τέλος και μόνον όταν αχρηστευτούν θα αντικατασταθούν.
Πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι οι Οργανισμοί – Εταιρείες έχουν στοιχεία που μοιάζουν με τους Βιολογικούς Οργανισμούς και σαν τέτοια, αποσκοπούν στην επιβίωση και στην προσαρμογή σ’ ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει και εξελίσσεται.
Η εργασία δεν είναι απλά μια αναγκαιότητα για τον άνθρωπο. Αποτελεί το μέσω της δημιουργίας και της απελευθέρωσής του. Αναπτύσσει δυνάμεις, δεξιότητες, αισθήσεις, αντιλήψεις, συνεργασίες, διαπραγματεύσεις.
Με την Ομαδική Ανάλυση στους εργασιακούς χώρους οι ομάδες που εφαρμόζονται, σ’ όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, προσφέρουν ουσιαστικότερες σχέσεις, ενθάρρυνση για την έκφραση των συναισθημάτων και επιτρέπουν την ανάπτυξη του οράματος σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο. Με την έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην ομάδα απελευθερώνεται μέρος της φορτισμένης και δυσάρεστης πραγματικότητας που βιώνεται στα καθημερινά προβλήματα όπως, σχέσεις, στόχοι, οικονομικά θέματα, χρονοδιαγράμματα.
Με αυτό τον τρόπο, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν πλευρές της δικής τους πραγματικότητας – συμπεριφοράς, πλευρές του εαυτού τους οι οποίες εκφράζουν τις ανάγκες στην εργασία τους, τις ιδέες τους τόσο για την ανάπτυξη τους στην οργάνωση όσο και για την ίδια τους τη ζωή.
Η προσωπική ανάπτυξη του εργαζομένου είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της συνολικής πορείας της επιχείρησης και αυτό έχει άμεσο αποτέλεσμα στην ανάπτυξη ενός οργανισμού.
Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί την περίληψη της παρουσίασης με τίτλο «Η ομαδική ανάλυση στους εργασιακούς χώρους» στα πλαίσια της ενότητας «Από τον ατομικό στον ομαδικό εαυτό δια μέσου της matrix» του Εισαγωγικού Σεμιναρίου – Εργαστηρίου Ομαδικών Δυναμικών της Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας (ΕΕΟΑΨ) στις 5/7/2008. Εισηγητής: Γιώργος Αναστόπουλος, Αναπτυξιακός Θεραπευτής – Σύμβουλος, Chairman of Organizational Consultancy Section της International Association of Group Psychotherapy & Group Processes (IAGP), Συντονιστής του τομέα Αναπτυξιακών Θεραπευτών – Συμβούλων της ΕΕΟΑΨ.
Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Παιδεία υπό τον τύπο Συνεπτυγμένης (Block) κατοίκων μακράν Αθηνών
Παιδεία υπό τον τύπο Συνεπτυγμένης (Block) κατοίκων μακράν Αθηνών
Ευχαρίστως σας γνωρίζουμε, η Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας, ότι αποφασίσαμε να ικανοποιήσουμε ένα αίτημα του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου, οργανώνοντας ειδικά Προγράμματα Παιδείας υπό τον τύπο της Συνεπτυγμένης (Block), ως ακολούθως:
1) Ομαδικών Αναλυτών
2) Αναπτυξιακών Θεραπευτών – Συμβούλων
3) Ψυχοδραματιστών
4) Μουσικοθεραπευτών
5) Θεραπευτών Εικαστικών Τεχνών
6) Θεραπευτών Βραχείας Ψυχοθεραπείας
7) Συγκαλούντων Μεσαίες και Μεγάλες Ομάδες
8) Θεραπευτών Παιδιού - Εφήβου - Οικογένειας
9) Θεραπευτών Κοινότητας
Ως εναρκτήριο τριήμερο των Προγραμμάτων αυτών, ορίσθηκε η Παρασκευή 4, Σαββάτο 5 και Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009. Αιτήσεις συμμετοχής για το ακαδημαϊκό έτος 2009 - 2010 γίνονται δεκτές έως την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009, πρώτη ημέρα του δεύτερου τριημέρου των Προγραμμάτων.
Το Βασικό Πρόγραμμα (απόγευμα Παρασκευής έως απόγευμα Κυριακής) συμπεριλαμβάνει τις ακόλουθες καταστάσεις - δραστηριότητες:
1) Προσωπική Ανάλυση – Θεραπεία, δυαδικού πλαισίου.
2) Προσωπική Ανάλυση – Θεραπεία, ομαδικού πλαισίου.
3) Θεωρία
4) Εποπτεία Σπουδαστών
5) Εποπτεία Ομάδων Αυτογνωσίας
6) Ελληνική Ομαδική – Αναλυτική ‘ΚΟΙΝΩΝΙΑ’
7) Εποπτεία Κύκλου Θεραπείας και Συμβουλευτικής
8) Εισαγωγικό Σεμινάριο – Εργαστήριο Ομαδικών Δυναμικών
9) Θεραπευτική Κοινότητα ΄Κυψέλη΄(Ομάδα: Ψυχοδράματος)
10) Θεραπευτική Κοινότητα ΄Κυψέλη΄: Ομάδα Κινηματογράφου
11) Θεραπευτική Κοινότητα ΄Κυψέλη΄ (Ομάδα: Επιθυμίας – Δράσης)
12) Θεραπευτική Κοινότητα ΄Κυψέλη΄: Ομάδα Μουσικής – Κίνησης
13) Μείζων Επιτροπή Παιδείας και Σεμιναρίων - Εργαστηρίων
Υφίσταται η δυνατότητα για περαιτέρω του Βασικού Προγράμματος δραστηριότητες, ώστε το τριήμερο να μετατρέπεται σε τετραήμερο (Θεραπευτική Κοινότητα ΄Κυψέλη΄ : Ομάδες α) Μουσικής – Κίνησης β) Κινηματογράφου).
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
ΛΑΛΕΧΟΥ 8
Ν. ΨΥΧΙΚΟ
ΑΘΗΝΑ
15451
ΕΛΛΑΣ
hagap@otenet.gr
τηλ. 210 8619577 - 210 8628487
φαξ. 210 8619577
http://www.hagap.gr/
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΑΙΔΙΩΝ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΟΝΙΩΝ
Τι μας λέει το παιδί :
"Ποτέ δεν θα ξαναπαίξω μαζί της"
Τι λέμε συνήθως :
"Ξέχασέ το. Ίσως ήθελε να σε πειράξει"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί της"
Τι μας λέει το παιδί :
"Δεν μπορώ να το ξανακάνω! "
Τι λέμε συνήθως :
"Έλα τώρα, μη μιλάς έτσι! Μόλις άρχισες!"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Σου φαίνεται πολύ δύσκολο"
Τι μας λέει το παιδί :
"Θα θελα να πήγαινα κι εγώ. Πάντα αυτός πηγαίνει παντού"
Τι λέμε συνήθως :
"Το χουμε ξανασυζητήσει. Σταμάτα λοιπόν τη φασαρία"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Σου φαίνεται άδικο"
Τι μας λέει το παιδί :
"Κοίτα την καινούρια μου κατασκευή!"
Τι λέμε συνήθως :
"Ωραία είναι …. Τώρα όμως άσε με σε παρακαλώ … "
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Βλέπω ότι είσαι ευχαριστημένος με τη δουλειά σου"
Τι μας λέει το παιδί :
"Δε θέλω σήμερα να πάω σχολείο. Ο Γιάννης είναι κακός!"
Τι λέμε συνήθως :
"Όλοι πρέπει να πηγαίνουν σχολείο. Το λέει ο νόμος"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Φοβάσαι ότι ο Γιάννης θα σου ριχτεί;"
Τι μας λέει το παιδί :
"Είσαι η χειρότερη μάνα σε όλο τον κόσμο"
Τι λέμε συνήθως :
"Μη μου ξαναμιλήσεις π ο τ έ μ' αυτόν τον τρόπο!"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί μου"
Αυτός ο "πίνακας" είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση από το Κέντρο Πρόληψης & Ενημέρωσης Νομού Έβρου. Έπεσε τυχαία στα χέρια μου και μου προκάλεσε πολλές σκέψεις και δημιουργικούς προβληματισμούς. Αυτό που διαπραγματεύεται κυρίως, και πιστεύω ότι είναι σημαντικό για όλους εμάς που είμαστε γονείς, είναι να μπούμε σε ένα τρόπο σκέψης διαφορετικό και λιγότερο άμεσο. Να παρατηρούμε τη συμπεριφορά των παιδιών και να αμφιταλαντευόμαστε για το τι άραγε θέλουν να μας πουν με τον τρόπο που επιλέγουν να αντιδράσουν.
Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι δημιουργικό και εξελικτικό για το παιδί να πάρει πίσω μια
αντίδραση ισάξια με τη δική του! Αυτό το καθηλώνει σε μπλοκαρισμένα συναισθήματα μέσα του. Μια αντίδραση του γονέα με τον ίδιο τρόπο θα του επέστρεφε τα ίδια συναισθήματα για να τα επανενδοβάλει μέσα του με αποτέλεσμα να παραμείνει καθηλωμένο και εγκλωβισμένο χωρίς δυνατότητα σύνθεσης. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να εφαρμόσουμε εύκολα όταν δεν έχουμε υπό έλεγχο πρώτα τα δικά μας συναισθήματα; Τι επιθυμούμε όμως για τα παιδιά μας; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η συμπεριφορά μας;
Αυτό επίσης που με προβλημάτισε είναι ….. «Ένας πίνακας συμπεριφοράς; Δηλαδή αν την επόμενη φορά πω αυτά αντί για τα άλλα …. Θα πετύχω κάτι;» Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι η κουβέντα θα έχει μια εξέλιξη, το παιδί δε θα παραμείνει σε μια αντίδραση που εμείς με τον νέο τρόπο συμπεριφοράς θα το αποστομώσουμε και θα το οδηγήσουμε με μια κίνηση ματ στην εξέλιξη! Οπότε τι χρησιμότητα και τι χρήση μπορεί να έχει ένας τέτοιος «πίνακας συμπεριφοράς» για τη συνέχεια που ακολουθεί;
Πιστεύω ότι θα ήταν ιδιαίτερα δημιουργικό ο κάθε γονιός να φιλτράρει τη συμπεριφορά και την αντίδρασή του προς το παιδί μέσα από μια διαδικασία αναβλητικότητας σε πρώτο χρόνο και έπειτα ενός προβληματισμού ως προς την ποιότητα του τι μπορεί έμμεσα να θέλει να εκφράσει το παιδί αλλά δεν έχει την ωριμότητα να το εντοπίσει μέσα του και να το τοποθετήσει στο αντίστοιχο λεκτικό πλαίσιο.
Από εκεί και πέρα το πώς ο καθένας από μας θα επιλέξει να συμπεριφερθεί έχει να κάνει με τις δικές του αντιστοιχίες σε βιώματα, τι «ξυπνάει» μέσα του η συμπεριφορά του παιδιού, ποιό είναι το δικό του επίπεδο σύνθεσης και αποδοχής αντιθετικών συναισθημάτων στον εσωτερικό του κόσμο και πόσο ενδιαφέρεται για την προσωπική του εξέλιξη ως καθοριστικό στοιχείο εξέλιξης του παιδιού του.
Ένας «πίνακας συμπεριφοράς» μπορεί να είναι η έναρξη ενός γόνιμου προβληματισμού αλλά η εξέλιξη της συμπεριφοράς μας απέναντι στα παιδιά και η υποστήριξη μιας σταθερής επικοινωνίας έχει να κάνει με την προσωπική εσωτερική μας διερεύνηση και τη σταθεροποίηση των δικών μας συναισθημάτων και αντιδράσεων!
"Ποτέ δεν θα ξαναπαίξω μαζί της"
Τι λέμε συνήθως :
"Ξέχασέ το. Ίσως ήθελε να σε πειράξει"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί της"
Τι μας λέει το παιδί :
"Δεν μπορώ να το ξανακάνω! "
Τι λέμε συνήθως :
"Έλα τώρα, μη μιλάς έτσι! Μόλις άρχισες!"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Σου φαίνεται πολύ δύσκολο"
Τι μας λέει το παιδί :
"Θα θελα να πήγαινα κι εγώ. Πάντα αυτός πηγαίνει παντού"
Τι λέμε συνήθως :
"Το χουμε ξανασυζητήσει. Σταμάτα λοιπόν τη φασαρία"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Σου φαίνεται άδικο"
Τι μας λέει το παιδί :
"Κοίτα την καινούρια μου κατασκευή!"
Τι λέμε συνήθως :
"Ωραία είναι …. Τώρα όμως άσε με σε παρακαλώ … "
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Βλέπω ότι είσαι ευχαριστημένος με τη δουλειά σου"
Τι μας λέει το παιδί :
"Δε θέλω σήμερα να πάω σχολείο. Ο Γιάννης είναι κακός!"
Τι λέμε συνήθως :
"Όλοι πρέπει να πηγαίνουν σχολείο. Το λέει ο νόμος"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Φοβάσαι ότι ο Γιάννης θα σου ριχτεί;"
Τι μας λέει το παιδί :
"Είσαι η χειρότερη μάνα σε όλο τον κόσμο"
Τι λέμε συνήθως :
"Μη μου ξαναμιλήσεις π ο τ έ μ' αυτόν τον τρόπο!"
Τι θα μπορούσαμε να πούμε :
"Είσαι πολύ θυμωμένος μαζί μου"
Αυτός ο "πίνακας" είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση από το Κέντρο Πρόληψης & Ενημέρωσης Νομού Έβρου. Έπεσε τυχαία στα χέρια μου και μου προκάλεσε πολλές σκέψεις και δημιουργικούς προβληματισμούς. Αυτό που διαπραγματεύεται κυρίως, και πιστεύω ότι είναι σημαντικό για όλους εμάς που είμαστε γονείς, είναι να μπούμε σε ένα τρόπο σκέψης διαφορετικό και λιγότερο άμεσο. Να παρατηρούμε τη συμπεριφορά των παιδιών και να αμφιταλαντευόμαστε για το τι άραγε θέλουν να μας πουν με τον τρόπο που επιλέγουν να αντιδράσουν.Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι δημιουργικό και εξελικτικό για το παιδί να πάρει πίσω μια
αντίδραση ισάξια με τη δική του! Αυτό το καθηλώνει σε μπλοκαρισμένα συναισθήματα μέσα του. Μια αντίδραση του γονέα με τον ίδιο τρόπο θα του επέστρεφε τα ίδια συναισθήματα για να τα επανενδοβάλει μέσα του με αποτέλεσμα να παραμείνει καθηλωμένο και εγκλωβισμένο χωρίς δυνατότητα σύνθεσης. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να εφαρμόσουμε εύκολα όταν δεν έχουμε υπό έλεγχο πρώτα τα δικά μας συναισθήματα; Τι επιθυμούμε όμως για τα παιδιά μας; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η συμπεριφορά μας;Αυτό επίσης που με προβλημάτισε είναι ….. «Ένας πίνακας συμπεριφοράς; Δηλαδή αν την επόμενη φορά πω αυτά αντί για τα άλλα …. Θα πετύχω κάτι;» Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι η κουβέντα θα έχει μια εξέλιξη, το παιδί δε θα παραμείνει σε μια αντίδραση που εμείς με τον νέο τρόπο συμπεριφοράς θα το αποστομώσουμε και θα το οδηγήσουμε με μια κίνηση ματ στην εξέλιξη! Οπότε τι χρησιμότητα και τι χρήση μπορεί να έχει ένας τέτοιος «πίνακας συμπεριφοράς» για τη συνέχεια που ακολουθεί;
Πιστεύω ότι θα ήταν ιδιαίτερα δημιουργικό ο κάθε γονιός να φιλτράρει τη συμπεριφορά και την αντίδρασή του προς το παιδί μέσα από μια διαδικασία αναβλητικότητας σε πρώτο χρόνο και έπειτα ενός προβληματισμού ως προς την ποιότητα του τι μπορεί έμμεσα να θέλει να εκφράσει το παιδί αλλά δεν έχει την ωριμότητα να το εντοπίσει μέσα του και να το τοποθετήσει στο αντίστοιχο λεκτικό πλαίσιο.
Από εκεί και πέρα το πώς ο καθένας από μας θα επιλέξει να συμπεριφερθεί έχει να κάνει με τις δικές του αντιστοιχίες σε βιώματα, τι «ξυπνάει» μέσα του η συμπεριφορά του παιδιού, ποιό είναι το δικό του επίπεδο σύνθεσης και αποδοχής αντιθετικών συναισθημάτων στον εσωτερικό του κόσμο και πόσο ενδιαφέρεται για την προσωπική του εξέλιξη ως καθοριστικό στοιχείο εξέλιξης του παιδιού του.
Ένας «πίνακας συμπεριφοράς» μπορεί να είναι η έναρξη ενός γόνιμου προβληματισμού αλλά η εξέλιξη της συμπεριφοράς μας απέναντι στα παιδιά και η υποστήριξη μιας σταθερής επικοινωνίας έχει να κάνει με την προσωπική εσωτερική μας διερεύνηση και τη σταθεροποίηση των δικών μας συναισθημάτων και αντιδράσεων!
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Αγάπη στον εαυτό μας
Ενώ καμιά αντίρρηση δεν προβάλλεται στην εφαρμογή της έννοιας της αγάπης για διάφορα αντικείμενα, είναι πολύ πλατιά διαδεδομένη η πεποίθηση ότι ενώ το ν’ αγαπάμε τους άλλους είναι μια αρετή, το ν’ αγαπά κανείς τον εαυτό του είναι αμαρτία. Οπότε αν η αγάπη στον εαυτό μας είναι αμαρτία, η έλλειψη της θα είναι κατά συνέπεια αρετή. Όπως επίσης και το ότι στο βαθμό που αγαπώ τον εαυτό μου, δεν αγαπώ τους άλλους και το ότι η αγάπη στον εαυτό μας είναι το ίδιο με τον εγωισμό.
Γεννιούνται όμως τα εξής ερωτήματα :
Είναι η αγάπη για τον εαυτό μας ταυτόσημη με τον εγωισμό ή τα δύο αυτά είναι αντίθετα;
Είναι ο εγωισμός του σύγχρονου ανθρώπου πραγματικά ένα ενδιαφέρον για τον εαυτό του σαν προσωπικότητα με όλες τις πνευματικές, ψυχικές και αισθητικές δυνατότητές του;
Είναι ο εγωισμός του ταυτόσημος με την αγάπη στον εαυτό του ή μήπως προκαλείται ακριβώς από την έλλειψη αγάπης για τον εαυτό του;
Κατ’ αρχήν πρέπει να υπογραμμιστεί η λογική πλάνη που υπάρχει στην αντίληψη πως η αγάπη για τους άλλους και η αγάπη για τον εαυτό μας αποκλείουν η μια την άλλη.
Δεν υπάρχει ορισμός για τον άνθρωπο όπου να μη συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ ο ίδιος .
Η ιδέα που εκφράζεται στο βιβλικό «Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» σημαίνει ότι ο σεβασμός προς τη δική μου ακεραιότητα και μοναδικότητα, η αγάπη και η κατανόηση για τον εαυτό μου δε μπορούν να χωριστούν από το σεβασμό, την αγάπη και την κατανόηση για ένα άλλο άτομο. Η αγάπη για τον εαυτό μου είναι αξεχώριστα συνυφασμένη με την αγάπη για οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη.
Όχι μόνο οι άλλοι αλλά κι εμείς οι ίδιοι είμαστε τα «αντικείμενα» των συναισθημάτων μας και των διαθέσεων μας.
Μια τάση αγάπης προς τον εαυτό τους θα βρεθεί σε όλους εκείνους που είναι ικανοί να αγαπάνε τους άλλους.
Η αγάπη σαν αρχή είναι αδιαίρετη όσο αφορά τη σχέση μεταξύ των «αντικειμένων» και του ίδιου του εαυτού μας.
Η γνήσια αγάπη είναι εκδήλωση της δημιουργικότητας και συνεπάγεται φροντίδα, σεβασμό, ευθύνη και γνώση. Δεν είναι ένα «πάθος» με την έννοια ότι κάποιος μας προκαλεί μια συγκίνηση, αλλά μια ενεργητική προσπάθεια για την ανάπτυξη και την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου, που έχει τις ρίζες της στην ικανότητα μας για αγάπη.
Το να αγαπά κανείς την οικογένειά του μα να μην αισθάνεται τίποτε για τον «ξένο», είναι σημάδι βασικής ανικανότητας για αγάπη.
Η κατάφαση της ζωής ενός ανθρώπου, της ευτυχίας του, της ανάπτυξής του, της ελευθερίας του έχει τις ρίζες της στην ικανότητά του ν’ αγαπά – στην ικανότητά του για φροντίδα, σεβασμό, ευθύνη και γνώση. Αν ένα άτομο είναι ικανό ν’ αγαπά δημιουργικά, αγαπά και τον εαυτό του. Αν μπορεί ν’ αγαπά μόνο τους άλλους, τότε δεν μπορεί ν’ αγαπά καθόλου.
Αν η αγάπη για τον εαυτό και η αγάπη για τους άλλους είναι συνυφασμένες τότε πως εξηγείται ο εγωισμός, που ολοφάνερα αποκλείει κάθε γνήσιο ενδιαφέρον για τον άλλο;
Ο εγωιστής ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, θέλει το καθετί για τον εαυτό του, δεν νιώθει καμιά ευχαρίστηση στο δόσιμο και χαίρεται μόνο όταν παίρνει. Βλέπει τον εξωτερικό κόσμο μόνο από την άποψη του τι μπορεί να πάρει απ’ αυτόν. Είναι βασικά ανίκανος να αγαπήσει.
Εγωισμός και αγάπη για τον εαυτό μας, μακριά από το να είναι ταυτόσημα, είναι στην πραγματικότητα αντίθετα. Το εγωιστικό άτομο δεν αγαπά τον εαυτό του πάρα πολύ, τον αγαπά ελάχιστα. Στην πραγματικότητα μισεί τον εαυτό του. Αυτή η έλλειψη αγάπης, φροντίδας για τον εαυτό και δημιουργικού προσανατολισμού του δημιουργεί το συναίσθημα του κενού και της απογοήτευσης. Είναι αναγκαστικά δυστυχισμένος άνθρωπος, και αγωνιά να αρπάξει από τη ζωή ικανοποιήσεις, που ο ίδιος εμποδίζει τον εαυτό του να απολαύσει.
Ένα παράδειγμα μπορούμε να βρούμε στην υπερπροστατευτική μητέρα. Τη στιγμή που η μητέρα αυτή συνειδητά πιστεύει πως έχει πολύ μεγάλη αγάπη στο παιδί της, στην πραγματικότητα έχει μια βαθιά απωθημένη εχθρότητα προς το αντικείμενο του ενδιαφέροντός της. Δείχνει αυτό το υπερβολικό ενδιαφέρον όχι γιατί αγαπά το παιδί της πάρα πολύ, αλλά επειδή οφείλει ν’ αναπληρώσει την έλλειψη ικανότητάς της να του προσφέρει οποιαδήποτε αγάπη.
Άλλο παράδειγμα αποτελεί ο ανιδιοτελής. Ο ανιδιοτελής θεωρεί την ιδιότητα του αυτή λυτρωτική και είναι περήφανος γι’ αυτήν. «Ο ανιδιοτελής δεν θέλει τίποτα για τον εαυτό του», «ζει μόνο για τους άλλους», και είναι περήφανος που δεν θεωρεί τον εαυτό του σημαντικό. Διαπιστώνει όμως ότι δεν είναι ευτυχισμένος.
Μια ανιδιοτελής μητέρα πιστεύει ότι το παιδί της θα νιώσει τι σημαίνει να αγαπιέται και θα μάθει με τη σειρά του ν’ αγαπά. Το αποτέλεσμα της ανιδιοτέλειάς της, ωστόσο, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στις προσδοκίες της. Τα παιδιά δε δείχνουν την ευτυχία των ανθρώπων που είναι πεισμένοι ότι τους αγαπούν, είναι ανήσυχα, νευρικά, φοβούνται την αποδοκιμασία της μητέρας, και προσπαθούν με αγωνία ν’ ανταποκριθούν στις προσδοκίες της. Συχνά επηρεάζονται από την κρυφή εχθρότητα της μητέρας προς τη ζωή, την οποία μάλλον διαισθάνονται και δεν την βλέπουν καθαρά , και τελικά διαποτίζονται τα ίδια από την εχθρότητα αυτή.
Η επίδραση της ανιδιοτελούς μητέρας δεν είναι και πολύ διαφορετική από την επίδραση μιας εγωιστικής μητέρας. Συχνά είναι χειρότερη, γιατί η ανιδιοτέλεια της μητέρας εμποδίζει το παιδί να τη δει κριτικά. Το παιδί νιώθει ότι έχει υποχρέωση να μην την απογοητεύει. Διδάσκεται κάτω από τη μάσκα της αρετής, το μίσος για τη ζωή.
Αν έχει κανείς την ευκαιρία να μελετήσει την επίδραση μιας μητέρας με γνήσια αγάπη για τον εαυτό της, θα διαπιστώσει ότι τίποτ’ άλλο δεν συντελεί τόσο πολύ στο να νιώσει και να μάθει το παιδί τι σημαίνει αγάπη, χαρά και ευτυχία όσο το ν’ αγαπιέται από μια μητέρα που αγαπά τον εαυτό της.
Η ανάρτηση αποτελεί μέρος του βιβλίου"Η τέχνη της αγάπης" του Έριχ Φρομ
Τρίτη 26 Μαΐου 2009
ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ
ΚΥΚΛΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ
Δρ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΝΟΥΤΗΣ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΄ΚΥΨΕΛΗ΄
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η Θεραπευτική Κοινότητα ‘Κυψέλη’ σας προσκαλεί την Κυριακή 21 Ιουνίου 2009
και ώρα 10:00 π.μ. σε βιωματική ημερίδα στο κτίριο της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Αναλυσης και Ψυχοθεραπείας, Λαλεχού 8, Ν. Ψυχικό, Αθήνα, τηλ. 210 8619577.
Ώρα προσέλευσης 09:30.
Σας περιμένουμε για να βιώσουμε μαζί τις ιδιαίτερες εμπειρίες των Ομάδων της Κοινότητας:
Οργάνωσης
Παραμυθιού και Μυθολογίας
Κινηματογράφου
Παιγνιδιού και Δημιουργίας
Ζωγραφικής
Ψυχοδράματος
Επιθυμίας και Δράσης
Μουσικής - Κίνησης
Ολομέλειας
Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα της Εταιρείας 210 86 19 577 και 210 86 28 487.
Η Συντονίστρια της Θ.Κ. ‘Κυψέλη’
Αθηνά Κλάδη
OΜΑΔΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ : Είναι ο νους της Κοινότητας...
Εδώ λέμε την γνώμη μας ανοιχτά για τα οργανωτικά
θέματα της Θεραπευτικής Κοινότητας "ΚYΨΕΛΗ"...
οι διαφωνίες είναι σεβαστές.
Συμμετέχουμε και αποφασίζουμε από κοινού.
OΜΑΔΑ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ : Ομάδα Ολομέλειας αγάπης ...
κάλεσμα, μια καρδιά που πάλλεται στο ρυθμό της
δημιουργίας, της σύνθεσης, της διαφορετικότητας, σε
μουσικά βήματα προς την ωριμότητα και την ολότητα.
OΜΑΔΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ - ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ : Παραμύθι!
Ένας χώρος ονειρικός, παραμυθένιος, ταξιδιάρικος.
Μια φορά και έναν καιρό....Ελάτε να ταξιδέψουμε μέσα
από τη φαντασία και την πραγματικότητα στις σχέσεις
και τα συναισθήματα, μεταμορφώνοντας τον κόσμο
που ζούμε εδώ και τώρα.
OΜΑΔΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ : Η τέχνη δεν είναι αυτοσκοπόςστην Ομάδα Ζωγραφικής της Κοινότητας της Κυψέλης.
Είναι μέσο έκφρασης, δημιουργίας, ανάπτυξης και
επικοινωνίας. Μέσο για την ανακάλυψη της πιο όμορφης
πλευράς της ζωής και τρόπος υπέρβασης των
προβλημάτων της.
OΜΑΔΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ : Το παιχνίδι ως μέσο επικοινωνίας και έκφρασης δίνει τη δυνατότητα ν' αναπτύξουμε την εφευρετικότητά μας, τη δημιουργικότητά μας και να ξαναβρούμε το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
OΜΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ : Eίμαστε μια μεγάληαγκαλιά μελωδίας: " H Ομάδα Μουσική Κίνηση."
Αφήνουμε την ψυχή μας να εκφραστεί ελεύθερα μέσα από
όλα τα είδη μουσικής. Ελάτε να κινηθούμε μαζί!
ΟΜΑΔΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ : Ήχοι, χρώματα συναισθήματα...
ελάτε στο γεμάτο εικόνες & αισθήσεις ταξίδι της ομάδας κινηματογράφου.
OΜΑΔΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ - ΔΡΑΣΗΣ : Η αγάπη θέλει πίστη,
ειρήνη, ζωή, ταραχή, δράση και ένα δελφίνι να επιθυμεί ,
την Ομάδα Επιθυμίας και Δράσης. "Εγώ από εσένα θέλω
μόνο μια εκδρομή στο φως μια προσμονή, με ένα καράβι
και ένα ποδήλατο."
OΜΑΔΑ ΨΥΧΟΔΡΑΜΑΤΟΣ : Κάθαρση της ψυχής,
παιχνίδι, κίνηση, έκφραση, επικοινωνία, γέλιο, κλάμα,
δράση των αισθήσεων. Ομαδικότητα στη σκηνή και στη ζωή.
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΑ – ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΤΙΡΙΑ
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επιστημονική και ενημερωτική ομιλία πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το Σάββατο 9 Μαΐου από το ΤΕΕ – Περιφερειακό Τμήμα Θράκης.
Το θέμα ήταν «Κατασκευή Ενεργειακά Αποδοτικών Κτιρίων με Πιστοποιητικό» σύμφωνα με τον Ν. 3661/08 & τον Κανονισμό Ενεργειακής Απόδοσης»
Ομιλήτρια ήταν η Κα Μαργαρίτα Καραβασίλη, Αρχιτέκτων Μηχανικός.
Επιστημονική Σύμβουλος UIA-ARES για την Αρχιτεκτονική & ΑΠΕ η οποία ανέπτυξε εξαιρετικά το ανωτέρω θέμα που θα μπορούσε να επιμεριστεί σε αναλύσεις για την ενεργειακή μελέτη, την βιοκλιματική αρχιτεκτονική, το σχεδιασμό, την πιστοποίηση και τους ενεργητικούς επιθεωρητές.
Το θέμα ήταν «Κατασκευή Ενεργειακά Αποδοτικών Κτιρίων με Πιστοποιητικό» σύμφωνα με τον Ν. 3661/08 & τον Κανονισμό Ενεργειακής Απόδοσης»
Ομιλήτρια ήταν η Κα Μαργαρίτα Καραβασίλη, Αρχιτέκτων Μηχανικός.
Επιστημονική Σύμβουλος UIA-ARES για την Αρχιτεκτονική & ΑΠΕ η οποία ανέπτυξε εξαιρετικά το ανωτέρω θέμα που θα μπορούσε να επιμεριστεί σε αναλύσεις για την ενεργειακή μελέτη, την βιοκλιματική αρχιτεκτονική, το σχεδιασμό, την πιστοποίηση και τους ενεργητικούς επιθεωρητές.
Θεωρώ ότι οι πληροφορίες που αποκόμιζε ο κάθε συμμετέχων στην εκδήλωση αυτή ήταν ποικίλες και με ποικίλο ενδιαφέρον αναλόγως με ποια ιδιότητα βρισκόταν εκεί. Το θέμα αυτό αφορά ιδιώτες που προτίθενται να κτίσουν σπίτι, ιδιοκτήτες υφιστάμενων κτιρίων, μηχανικούς, κατασκευαστές, Υπηρεσίες (Τεχνική και Πολεοδομία), Δήμους, Νομαρχίες και όσους εμπλέκονται στην οικοδομική δραστηριότητα ενός τόπου. Σύμφωνα με ότι λέχθηκε στην ενημερωτική αυτή ομιλία θα πρέπει πλέον η πραγματική αξία ενός κτιρίου να λαμβάνεται υπόψη βάση της ποιότητάς του και όχι της πολυτέλειάς του.
Όσων αφορά στη μελέτη θα πρέπει πλέον να γίνεται ολοκληρωμένη θεώρηση του κτιρίου και να προκύπτει από την εξ’ αρχής συνεργασία των ειδικοτήτων των μηχανικών που εμπλέκονται και όχι να συντάσσεται μεμονωμένα η κάθε μελέτη διαδεχόμενη η μία την άλλη.
Ο Μηχανικός θα πρέπει να γίνει και πάλι επιστήμονας - ερευνητής και να προσεγγίζει το κτίριο που θέλει να δημιουργήσει μέσα στο περιβάλλον (αστικό και φυσικό) που ανήκει, αφουγκραζόμενος και γνωρίζοντας τη φύση.
Το «σύνθημα» θα πρέπει να είναι : Σχεδιάζω βιοκλιματικά – Χτίζω Οικολογικά.
Σε επίπεδο πόλης μέσω του Ενεργειακού Σχεδιασμού των κτιρίων θα αντιμετωπισθεί και το πρόβλημα της Αστικής Θερμικής νησίδας, όπου παρατηρείται στο αστικό κέντρο αύξηση της θερμοκρασίας έως και 5οC σε σχέση με το ύπαιθρο ή την περίμετρο των πόλεων. Συγκεκριμένα το πρόβλημα αυτό μπορεί να ελεγχθεί επεμβαίνοντας στο ύψος των κτιρίων, στο πλάτος των δρόμων (αποφυγή στενών δρόμων), στην αναλογία χτιστού – ελεύθερου χώρου, στον αερισμό, στα υλικά των κτιρίων, των οδοστρωμάτων, των επιστρώσεων, στην αέρια ρύπανση, στη λειτουργία των κλιματιστικών. Κάθε κτίριο έχει δικαίωμα στον ηλιασμό με χρήση του σωστού προσανατολισμού.
Με την ενεργειακή μελέτη των κτιρίων αντιμετωπίζεται με φυσικούς τρόπους πρωταρχικά η υψηλή τοξικότητα του αέρα (κυρίως σε χώρους γραφείων που δεν αερίζονται συχνά) όπου για να μην υπάρχει απώλεια θερμοκρασιών, δεν επιτυγχάνεται καλή κυκλοφορία του αέρα. Το Νο 1 για την εξοικονόμηση ενέργειας είναι η θερμική θωράκιση του κτιρίου και η μεγάλη σημασία της θερμομόνωσης, η οποία θα πρέπει πλέον να υπολογίζεται βάση του Νέου Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης εφόσον καταργείται ο παλαιός τρόπος υπολογισμού της.
Μεγάλη σημασία δίνεται από τον κανονισμό στην ύπαρξη θερμογεφυρών στις μονώσεις των κτιρίων και καθίσταται πλέον υψίστης σημασίας ο μηδενισμός των απωλειών από θερμογέφυρες.
Γενική στρατηγική αποτελεί και η προώθηση των φυτεμένων δωμάτων που θα ενισχυθεί με χρηματοδοτήσεις και προγράμματα. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δίνεται στην επιλογή των υλικών, στη διαμόρφωση των χώρων πρασίνου, στη χρήση και εκμετάλλευση του προσανατολισμού του χώρου που μελετάται κάθε φορά, στην κίνηση του ήλιου, στο μικροκλίμα της πόλης και με πρωτεύοντα στόχο όλα αυτά των περιορισμό των θερμοκρασιών το καλοκαίρι και των θερμικών απωλειών το χειμώνα.
Η μονάδα μέτρησης που καθιερώνεται στον ενεργειακό έλεγχο είναι η ΚWh/m2
Κτίριο υπόδειγμα σχεδιασμού με βιοκλιματική αντίληψη αποτελεί το κτίριο γραφείων της εταιρείας ΑΒΑΞ ΑΕ του Αλέξανδρου Τομπάζη που είναι ένα κτίριο που έχει μόνο 5KWh/m2 απώλειες ετησίως τη στιγμή που γυάλινα κτίρια γραφείων παλαιάς κατασκευής δίνουν 200 – 300 KWh/m2 ενώ κτίρια απλά με κουφώματα απλών - διπλών υαλοπινάκων δίνουν 40 - 50 KWh/m2.
Οι έξυπνες λύσεις για βιοκλιματικά κτίρια δίνονται μέσω του σχεδιασμού και της γνώσης από τους μηχανικούς που μελετάνε το κτίριο και έτσι δεν προκύπτει καμιά αύξηση στο κόστος κατασκευής γιατί ο περιορισμός των απωλειών και τα θερμικά οφέλη επιτυγχάνονται με παθητικά συστήματα και εκμετάλλευση των φυσικών στοιχείων του περιβάλλοντος και των χρησιμοποιούμενων υλικών.
Μετά από μελέτες σκοπιμότητας και στοιχεία πόλεων του εξωτερικού που χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια κανονισμό ενεργειακής απόδοσης και βιοκλιματικό σχεδιασμό στα κτίρια έχει αποδειχθεί ότι η θέσπιση πλαισίου κινήτρων από το κράτος και οικονομικής ενίσχυσης για τους ιδιοκτήτες θα επιφέρει στην εθνική οικονομία 5πλάσια ενεργειακά οφέλη.
Ήδη με την εφαρμογή του Κανονισμού Ενεργειακής απόδοσης θα εγκριθούν επιδοτήσεις έως και 70% σε ιδιοκτήτες κατοικιών με Οικοδομική Άδεια πριν το 1980 για να πραγματοποιηθούν επεμβάσεις ανακαίνισης και αντικατάστασης ενεργοβόρων υλικών όπως εξωτερικά κουφώματα, λέβητες και συστήματα θέρμανσης και ψύξης, να αντικατασταθεί ή να τοποθετηθεί νέα θερμομόνωση στο κτίριο με οικολογικά υλικά και με τοποθέτηση που θα περιορίζει τις θερμικές απώλειες και θα μηδενίζει τις θερμογέφυρες καθώς και χρήση παθητικών και ενεργητικών συστημάτων έως και συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Όλα τα κτίρια, κυρίως του Δημόσιου τομέα και τα μεγάλα κτίρια γραφείων και οργανισμών, παρουσιάζουν συχνά το σύνδρομο του άρρωστου κτίριου του οποίου οι συνέπειες εμφανίζονται πρώτα στους εργαζόμενους ή διαμένοντας σε αυτά δίνοντας συμπτώματα αλλεργίας, στεγνό λαιμό και πονοκεφάλους.
Θα πρέπει να εφαρμοστεί ο ΓΟΚ στον οποίο συμπεριλαμβάνονται πολλά άρθρα με διατάξεις σχετικές με τον βιοκλιματικό σχεδιασμό. Με τις τροποποιήσεις του 2000 περιλαμβάνονται ευνοϊκές διατάξεις για την εξοικονόμηση ενέργειας, όπως η μη προσμέτρηση στον Συντελεστή Δόμησης της επιφάνειας της εξωτερικής θερμομόνωσης ή η επιφάνεια προσθήκης παθητικών ηλιακών συστημάτων καθ’ υπέρβαση της οικοδομικής γραμμής κατά 0,40μ., αύξηση του Συντελεστή όγκου για την ανέγερση βιοκλιματικών κτιρίων, η επιτρεπόμενη χρήση κατά παρέκκλιση στις όψεις σκιάστρων.
Θα προωθείται με χρηματοδοτήσεις και προγράμματα στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις το Ενεργό Οικοδομικό Τετράγωνο όπου θα επιδιώκεται η ενοποίηση των ακαλύπτων χώρων προς δημιουργία χώρων πρασίνου και επεμβάσεις στις όψεις των κτιρίων.
Η αρχιτεκτονική και ενεργειακή μελέτη θα πρέπει να γίνει ένα ουσιαστικό εργαλείο φιλικό για το περιβάλλον με αλλαγή νοοτροπίας τόσο των μηχανικών όσο και των κατασκευαστών που θα θεωρούνται πια συνυπεύθυνοι για την μη εφαρμογή της ενεργειακής μελέτης του κτιρίου τόσο ως προς τις κατασκευές και θερμομονώσεις όσο και ως προς τη χρήση οικολογικών υλικών. Αναμένεται η νέα οδηγία για τα οικοδομικά υλικά που θα είναι πλέον όλα οικολογικά και φιλικά προς το περιβάλλον, θα υπάρχει μια τάση εγκατάλειψης του τσιμέντου και μια επανα – γνωριμία με τα κτίρια από πηλό, ο οποίος χρησιμοποιείται με αυξητικούς ρυθμούς στην Ευρώπη, όπως επίσης και η επιμονή στη χρήση μονωτικών χωρίς εκπομπές ρύπων.
Η φιλοσοφία του βιοκλιματικού σχεδιασμού πρέπει να ξεκινά από την παράδοσή μας και τους απλούς μάστορες των περασμένων χρόνων οι οποίοι γνώριζαν τα οφέλη της εκμετάλλευσης των φυσικών στοιχείων της κάθε περιοχής. Μορφολογικά χαρακτηριστικά που ήταν συστήματα εμπνευσμένα από τη φύση ήταν οι φεγγίτες και οι ηλιακές καμινάδες, η χρήση του προσανατολισμού στην τοποθέτηση του κτιρίου και η επιλογή των ανοιγμάτων ανάλογα με τη θέση της κάθε όψης.
Η βιοκλιματική αρχιτεκτονική άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα σε περιορισμένη κλίμακα από το 1974.
Στοιχεία βιοκλιματικής συναντώνται και στα αρχαία χρόνια, στα απομνημονεύματα του Ξενοφώντα όπως και στα 5 σημαντικά βιβλία αρχιτεκτονικής του Βιτρούβιου, που μιλάει περί φυσικής και ιατρικής του κτιρίου.
"Στην αρχαία Ελλάδα ο αρχιτέκτονας που αναλάμβανε να σχεδιάσει και να χτίσει ένα κτίριο θα έπρεπε να γνωρίζει γεωμετρία, ιστορία, φιλοσοφία, μουσική, ιατρική και επιπλέον ήταν αναγκαίο να είχε έστω και μέτριες γνώσεις αστρονομίας, μετεωρολογίας και γενικά να γνώριζε, όσο γινόταν καλύτερα τους νόμους της Φύσης. Με δυό λόγια θα έπρεπε να ήταν κάτοχος Οικοδυναμικών γνώσεων ή απλά ένας πανεπιστήμων!"
"Οπως συμφωνούν μεταξύ τους όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι αλλά και οι αρχιτέκτονες της αρχαιότητας, Ξενοφώντας, Αριστοτέλης, Βιτρούβιος και άλλοι, το πρώτιστο που πρέπει να γνωρίζει ο αρχιτέκτονας ή ο ιδιοκτήτης πριν κτίσει ή αγοράσει ένα σπίτι είναι ο σωστός ηλιασμός και ο προσανατολισμός. Σε ότι αφορά το πρώτο, πρέπει να μελετήσει τη διεύθυνση των ηλιακών ακτίνων σε διαφορετικές ώρες και ημέρες του έτους, ως προς το μέρος που έχει επιλεγεί για να κτιστεί ή να αγοραστεί το σπίτι."
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)