Από τον Αραφάτ στον Νετανιάχου!

Το πάνε από ’δώ, το φέρνουν από ’κεί, το ψειρίζουν και το αναμασούν, αλλά η ουσία είναι μία: με τη θέλησή μας ή και χωρίς αυτή, αλλά πάντως με τις ευλογίες και τις παροτρύνσεις της Ουάσιγκτον, πάμε να «τακιμιάσουμε» για τα καλά με το Ισραήλ!

Η άρον άρον ανταπόδοση της επίσκεψης του Παπανδρέου από τον Νετανιάχου δείχνει ότι οι Ισραηλινοί επείγονται να τελειώνουν μ’ αυτή την ιστορία της «σύσφιγξης» των σχέσεων Αθήνας - Τελ Αβίβ.

Είναι αυτονόητο ότι ο «πάγος» που έχει πέσει στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία δεν αναμένεται να λιώσει σύντομα. Η Τουρκία, από πιστός φίλος, συνεργάτης αλλά και καλός πελάτης οπλικών συστημάτων, έχει μετατραπεί σ’ έναν γείτονα που προκαλεί μεγάλη καχυποψία στους Ισραηλινούς αλλά και στους Αμερικανούς, που θεωρούν ότι τα παιχνιδάκια του Ερντογάν με το Ιράν του Αχμαντινετζάντ έχουν από καιρό ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής.

Στη πράξη τώρα. Η πρώτη επίπτωση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ισραηλινοί από τη διακοπή των σχέσεων με την Τουρκία είναι ότι δεν έχουν «ζωτικό χώρο» για να ασκηθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις τους και ειδικά η Πολεμική Αεροπορία τους. Κι αυτοί ως γνωστόν δεν κάνουν ασκήσεις απλά για να... ξεμουδιάσουν.

Σενάρια πολέμου

Τα σενάρια των ασκήσεων είναι συγκεκριμένα τα τελευταία χρόνια: Πώς θα βομβαρδίσουν στόχους στο Ιράν. Γι’ αυτό έχουν ανάγκη από μεγάλο «οικόπεδο» για να παίξουν «παιχνίδια πολέμου». Δεν άργησαν να το βρουν. Για την ακρίβεια το είχαν εντοπίσει και χρησιμοποιήσει πολύ πριν τα «σπάσουν» οριστικά με τους ισλαμιστές του Ερντογάν.

Το 2008 ο αμερικανικός Τύπος με πρωτοσέλιδα αποκαλύπτει το σενάριο της άσκησης «Ένδοξος Σπαρτιάτης» στο Αιγαίο και στην περιοχή του πεδίου βολής Κρανέα, έξω από τη Λάρισα:

● 100 ισραηλινά οπλισμένα μαχητικά απογειώνονταν από τις βάσεις τους.
● Ανεφοδιάζονταν στον αέρα και εκτελούσαν εικονικές προσβολές επίγειων στόχων στην Κρανέα.
● Στη συνέχεια επέστρεφαν στις βάσεις τους.

Σημαντική λεπτομέρεια: Η απόσταση που έκαναν τα ισραηλινά μαχητικά φορτωμένα με βόμβες ήταν ίση με αυτή που θα κληθούν να καλύψουν αν διαταχθούν να βομβαρδίσουν στόχους στο Ιράν. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε. Αυτό τουλάχιστον υποστήριξαν οι Αμερικανοί συνάδελφοι.

Δεύτερη λεπτομέρεια, πολύ σημαντική για τον ρόλο που καλείται να παίξει η Ελλάδα: Η άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης» ήταν γνωστή στους Έλληνες δημοσιογράφους, ειδικά σ’ αυτούς που καλύπτουν το αμυντικό ρεπορτάζ. Τους είχε ζητηθεί από κορυφαίους αξιωματούχους του Πενταγώνου να μην γράψουν ούτε λέξη μέχρι να ολοκληρωθεί η άσκηση και έλεγαν μάλιστα ότι «δεσμευόμαστε από συμφωνία που έχουμε υπογράψει»!

Όμως η άσκηση – και κυρίως το σενάριό της – διέρρευσε σε αμερικανική εφημερίδα εβραϊκών συμφερόντων. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε.

Το χειρότερο; Τα σχετικά περί... συμφωνίας εχεμύθειας ισχύουν πέρα για πέρα!!! Τι συμφωνία είναι αυτή;

Απ’ τον Μητσοτάκη στον Γιώργο

● Το 1992 ο μέγας Μητσοτάκης αναγνωρίζει το Ισραήλ.

● Έναν χρόνο μετά, πέφτει και τον διαδέχεται ο Ανδρέας Παπανδρέου.

● Το 1994 ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησής του, ο Γεράσιμος Αρσένης, επισκέφτηκε το Τελ Αβίβ και συναντήθηκε με τον Γιτζάκ Ράμπιν, πρωθυπουργό τότε, ο οποίος στα γεράματα είχε γίνει μετριοπαθής και εμφανιζόταν πρόθυμος να βρεθεί μια κάποια λύση στο Παλαιστινιακό. Μ’ αυτόν υπέγραψε ο Αρσένης την πρώτη αμυντική συνεργασία.

Ο Ράμπιν λόγω των μετριοπαθών θέσεών του δολοφονήθηκε λίγους μήνες μετά από φανατικό Εβραίο. Η αμυντική συμφωνία όμως έμεινε. Στις πρώτες σελίδες της προβλέπεται ότι δεν... θα είμαστε μαρτυριάρηδες για τις όποιες στρατιωτικές συνεργασίες κάνουμε.

Μέχρι το 2008 και τον «Ένδοξο Σπαρτιάτη» μεγάλες ασκήσεις μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας δεν έγιναν, αφού Τελ Αβίβ και Άγκυρα ήταν «μες στα μέλια». Μετά έσφιξαν τα γάλατα και πλάκωσαν οι... Ένδοξοι Σπαρτιάτες και τα σχετικά στη γειτονιά. Σημειωτέον ότι μετά τον Αρσένη όλοι οι υπουργοί Άμυνας ανανέωναν την αμυντική συμφωνία των δύο πλευρών.

Παρά το κράξιμο που έπεσε μετά τη μεγάλη άσκηση των Ισραηλινών, η αμυντική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ παρέμεινε σε ισχύ και αυτό αποκαλύφθηκε την ημέρα που οι Ισραηλινοί κομάντο επιτέθηκαν στο τουρκικό πλοίο ανοιχτά της Γάζας. Εκείνες τις ημέρες 10 ισραηλινά μαχητικά βρίσκονταν στη Κρήτη, στο πλαίσιο της άσκησης «Μίνωας», και Ισραηλινοί κομάντο με ελικόπτερα ετοιμάζονταν για ασκήσεις έρευνας - διάσωσης σε εχθρικό έδαφος στην... Ανδραβίδα! Και οι δύο ασκήσεις αναβλήθηκαν λόγω της επίθεσης στο πλοίο, αλλά ήδη οι Ισραηλινοί ζητάνε να προσδιοριστούν νέες ημερομηνίες το φθινόπωρο.

Πόσο μακριά είμαστε αποφασισμένοι να το πάμε με τους Ισραηλινούς; Η απόφαση φαίνεται ότι δεν θα υπαγορευτεί από το όποιο εθνικό συμφέρον – αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο σ’ αυτή την υπόθεση. Η στρατιωτική συνεργασία των δύο πλευρών σπρώχνεται με χίλια από την Ουάσιγκτον, που από τη μια θέλει να στείλει ένα μήνυμα στην Άγκυρα και τον νέο... Λόρενς της Αραβίας, τον Ταγίπ Ερντογάν, και να του κόψει τις... πυρηνικές του ορέξεις (βλέπε σχέδια για πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου) και από την άλλη θέλει να εξυπηρετήσει και τους πιο πιστούς της συμμάχους.

Το ζήτημα είναι αν εμείς μπορούμε να κερδίσουμε κάτι απ’ αυτή την ανίερη για την ελληνική κοινή γνώμη συμφωνία. Εξαιρετικά αμφίβολο. Από την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι κατορθώσαμε το... ακατόρθωτο. Αν και θεωρητικά ήμασταν η πιο ισχυρή χώρα των Βαλκανίων, καταφέραμε η περιοχή να γίνει προνομιακό γήπεδο για τον Νεο-Οθωμανισμό και τους κήρυκές του, Ερντογάν και Νταβούτογλου.

Η διπλωματική μας μοναξιά είναι απίστευτη, αλλά αυτό... από μόνο του δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για να πέσουμε άνευ όρων στην αγκαλιά του Νετανιάχου.

Άρθρο της Εφημερίδας "Το Ποντίκι" - Σάββατο, 21 Αυγούστου 2010