Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ .....

http://www.youtube.com/watch?v=hU6WF7s8RDw

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ......

Στους αλήτες που αγαπήσανε
στους φευγάτους που γυρίσανε
στους φαντάρους που τα παίξανε
στους τρελούς που λογικέψανε

Στους κουρσάρους που σαλτάρισαν
στους προφήτες που σαλπάρισαν
στους παπάδες που κολάστηκαν
στους ροκάδες που κουράστηκαν

Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

Στις παρέες που σκορπίσανε
στις φιλίες που κρατήσανε
στις φωνές που πια σιωπήσανε
στις σιωπές που τραγουδίσανε

Στις καρδιές που όλα τα δώσανε
στις αγάπες που τελειώσανε
στις αγάπες που αρχίζουνε
στις σκιές που συνεχίζουνε

Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεκάρα δε δίνουν
χρόνια πολλά στα παιδιά που και μένα με φτύνουν

Χρόνια πολλά σε μένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ ......

«Ξέρεις τι είναι ο έρωτας;
Το άγριο μπλε της θάλασσας.
Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας.
Το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού.
Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου.»


«Τι είναι αλήθεια η Κυριακή …..
Μια χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε
στο ρυάκι ένα παιδί.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο, στο πέτο της σιωπής.»

«Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα, όσο την παριστάνουν μερικοί.
Φτάνει μια λεπτομέρεια, για να μετατραπεί σε γιορτή. Ένα λουλούδι στο κομοδίνο.
Ένα κερί στο τραπέζι. Ένα χαμόγελο πλατύ. Δε φταίει η καθημερινότητα.
Η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα.»

«Να είχα, λέει, μιαν αγάπη, σαν αλάνα.
Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες,
να ‘πλωνα την αρίδα μου, να λιαζόμουνα!»

«Αυτό το σπίτι έκρυβε τόση αγάπη!
Αγάπη φορεμένη κατάσαρκα, σαν τη φανέλα.»


«Αν βρισκόταν ένας, μια φορά, που να ‘χει λεβεντιά και να μας πει.
Ναι ρε, τα ξεπούλησα όλα. Και τα ιερά και τα όσια. Έτσι, γιατί το γούσταρα.
Για να κάνω άνετα μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι στο νεσκαφέ μου.
Για να με βλέπετε και να φωνάζετε ωσανά. Ας βρισκόταν ένας! Έτσι.
Χωρίς να επικαλείται άλλοθι, θεωρίες, ιδεολογίες, αέρα κοπανιστό.
Θα του ‘βγαζα ευχαρίστως το καπέλο.»

«Να σου πω ένα χαρούμενο τραγούδι της ζωής;
Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα όταν ανοίγει για να μπει αυτός που αγαπάς.»

«Τι ψάχνω; Στην ουσία τίποτα. Φουμάρω. Ίσως ….
Ψάχνω κάποιον, να βάλει λίγη μουσική στα βήματά μου.
Κάποιον να με κάνει να μ’ αρέσω, όταν κωλώνω.»

«Οι λίμνες …. Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες;
Δεν είναι σαν τις θάλασσες.
Οι θάλασσες μιλούν. Τραγουδούν.
Οι λίμνες ονειρεύονται ….»

«Υπάρχουν άνθρωποι, που όταν πέσει στα χέρια τους
η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν.
Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει,
ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν,
όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.»

«Στην ανάγκη, βάλε οδοφράγματα. Άναψε φωτιές.
Εμπόδισέ τους. Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην
ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά.»


«Δεν έχουμε αρκετά αγαθά; Τρελάθηκες;
Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς. Σε νιώθω, με νιώθεις.
Σε πονώ, με πονάς. Σε νοιάζομαι, με νοιάζεσαι.
Τόσα ρήματα δικά μας! Κατάδικά μας!
Να καταναλώνουμε μια ζωή.»

«Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη
ισορροπία με ξενερώνουν. Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω.
Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή.
Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.»

«Ένα κόκκινο γαρίφαλο είναι η ζωή μας.
Ένα κόκκινο γαρίφαλο που βάζει ο Θεός στ’ αυτί του
και σεργιανάει στα σύμπαντα.»

«Γιατί τα λέω τώρα ολ ‘αυτά; Τι μ’ έπιασε;
Γιατί είναι μια νύχτα ξάστερη που με λιγώνει;
Γιατί απόψε, έτσι ξαφνικά, η ψυχή μου
γέμισε κάτασπρες μανώλιες;»


Συγγραφέας: Παπαδάκη Αλκυόνη
Εκδοτικός Οίκος: ΚΑΛΕΝΤΗΣ
Ένα ξεχωριστό αντι-ημερολόγιο,με κείμενα της Αλκυόνης Παπαδάκη, ένα βιβλίο αφιερωμένο σε όσους ξέρουν να αγαπούν,να ελπίζουν,να χαίρονται...Ένα ξεχωριστό "τετράδιο" που μιλάει για τα μικρά και ασήμαντα της ζωής που ακόμα εμείς οι μεγάλοι δεν κάναμε μεγάλα.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΘΑΛΑΣΣΑ

http://www.youtube.com/watch?v=Tga3Mnp1oGE


Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα

Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγος του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι

Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες τα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο θα σε κλείνει

Θάλασσα μάνα, αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ' την καρδιά μου και κάν' τη νησί
του ανέμου αγρίμι