Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Μ. Θεοδωράκης: "Προμήνυμα μεγάλων συμφορών"


"Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας...

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο."

Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης

http://www।resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=24020#24020

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Αποφθέγματα

Όταν θέλεις, ψάχνεις τρόπους, όταν δεν θέλεις, ψάχνεις αιτίες.
Αγνώστου

Δύσκολο να πεις τι περισσότερο αξίζει στη διστακτικότητα : συμπόνια ή περιφρόνηση ;
Και είναι άγνωστο το τι είναι πιο επικίνδυνο : να πάρεις λάθος απόφαση ή να μην κάνεις τίποτα;
Λα Μπρυγιερ

Τίποτα δε σε αναστατώνει, αν δεν το επιθυμείς .
Αγνώστου

Η πλήξη είναι σαν τον πυρετό. Δεν είναι κακό, αλλά είναι ένδειξη ενός κακού.
Αγνώστου

Εκείνος που ζητάει συμβουλή χάνει το ηθικό δικαίωμα να αποφασίζει.
Χ. Α. Λιβράγκα

Η θεωρία είναι ένα χάδι της σκέψης στην πραγματικότητα. Η πράξη είναι χαστούκι στο μάγουλο της πραγματικότητας.
Αγνώστου

Όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στους ανθρώπους που στέκονται στη μέση του δρόμου : Παρασύρονται!
Αγνώστου

Η συμβατικότητα είναι ένας κανόνας, ένα μέτρο, που μας ησυχάζει. Δεν μας αφήνει να παλέψουμε αενάως μέσα σε μια θάλασσα ενδιαφερόντων.
Αγνώστου

Ο κόσμος παραμερίζει για να περάσει αυτός που ξέρει που πάει.
Αγνώστου

Πρέπει να βουτά κανείς πότε –πότε στη σκοτεινή θάλασσα των ενστίκτων, για να βγαίνει στον ήλιο ωραιότερος και λαμπρότερος.
Ο. Βότση

Εκεί που όλοι μιλάνε για ηθική, δεν υπάρχει ηθική. Είναι γνωστό, πως δεν σχολιάζουν την υγεία οι υγιείς.
Ι. Ευαγγέλου

Δεν τολμάμε, όχι γιατί κάτι είναι δύσκολο, αλλά κάτι είναι δύσκολο, αφού δεν τολμάμε.
Σενέκας

Σπουδαία δεν είναι η θέση που κατέχουμε, αλλά η κατεύθυνση που ακολουθούμε.
Γκολμς

Να μετράς με μικρόμετρο. Να σημειώσεις με κιμωλία. Να κόβεις με τσεκούρι.
Κανόνας ακριβείας του Ρέϊ

Ο άλλος δεν είναι ποτέ εναντίον σου, είναι απλώς με τον εαυτό του.
Τζ. Φούλερ

Ο εγωισμός είναι το αναισθητικό που απαλύνει τον πόνο της μετριότητας.
Φ. Λι

Ειδικός είναι αυτός που περιορίζει τον εαυτό του σε ένα μόνο πεδίο άγνοιας.
Ε. Χαμπαρντ

Εκείνος που κρύβει τα λάθη του, ετοιμάζεται να τα επαναλάβει.
Κινέζικη παροιμία

Τηλεφωνούμε, για να μην επικοινωνούμε. Όσο πιο μεγάλος ο λογαριασμός στο κινητό σου, τόσο πιο έρημο το εγώ σου.
Σ. Φασουλής

Η κάθε επιθυμία, μας δίνεται μαζί με τις δυνάμεις για την πραγματοποίησή της.
Ρ. Μπαχ

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ

Με το τελευταίο Δ.Σ. περιήλθα σε σύγχυση!!

Μήπως μπερδεύτηκε η πολιτική σκέψη με τις νόμιμες διαδικασίες ή ακόμα και με τις απλές διαδικασίες;

Μήπως ο οικονομικός προγραμματισμός της δημοτικής αρχής και οι επιθυμίες της για την ευμενή πορεία του μπερδεύτηκαν με δικαιώματα που καθιερώνονται από τη νομοθεσία;

Μήπως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι αυτά που επιθυμεί ο καθένας, που βρίσκεται στο Δ।Σ. της πόλης μας, και θα ‘θελε να πραγματοποιηθούν, δεν είναι πάντα απολύτως σύννομα με τις νόμιμες διαδικασίες και αν μη τι άλλο δεν θα ’πρεπε να τα ανακοινώνει δημοσίως; Και μάλιστα αυτό να σημαίνει ότι είναι ξεκάθαρος άνθρωπος που λέει την αλήθεια;

Γιατί δεν μπορώ να διακρίνω, ολοένα και περισσότερο, ανθρώπους με μεράκι για δημιουργία και εξελικτική πορεία παρά διεκπεραιωτές εργασιών που τις περισσότερες φορές νιώθω ότι φέρουν ασήκωτο βάρος στους ώμους τους;

Γιατί να νιώθω έτσι; Με ποιον από όλους αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες θα έπρεπε να ταυτιστώ και ποιους να εμπιστευτώ; Αυτό δε θα έπρεπε να προσφέρουν οι άρχοντες αυτού του τόπου; Να' ναι πρότυπα, με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ο καθένας, που θα προάγουν την ευημερία της πόλης μας και των δημοτών;

Σε ποιον θα μπορούσα να αντηχήσω την αγάπη μου για την πόλη μου; Σε ποιόν άραγε θα μπορούσα να εναποθέσω τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τις προτάσεις και τη διάθεσή μου για κουβέντες εποικοδομητικές;

Νιώθω ότι κανείς δε μου δίνει αυτή την αίσθηση, νιώθω ότι σχεδόν όλοι έχουν απομυθοποιήσει τους θεσμούς και τη θέση τους - που είναι δίπλα στον καθένα από εμάς τους δημότες.

Κανείς πια δεν μπορεί να λειτουργήσει ως έμπνευση, ως καθοδηγητής, ως δημιουργός!!!
Κανείς πια δεν πιστεύει ότι κάτι από τα παραπάνω μπορεί να είναι ίσως της μέγιστης σημασίας για τους δημότες αυτής της πόλης και όχι η κάθε είδους πολιτική μανία, προσωπική ανασφάλεια, αγώνας για το μη κατακριτέο και της επικράτησης στο προσκήνιο απλά και μόνο ικανοποιώντας κάθε είδους ναρκισσιστικής συμπεριφοράς!!

Αυτό το «κανείς» με πληγώνει, ίσως να είναι από μεγάλο παράπονο ή και από θυμό!
Η αφέλεια άρχισε να με ενοχλεί και η έλλειψη ενός «δυνατού» που θα μαζέψει τα πράγματα και θα βάλει κάποια σταθερά σημεία αναφοράς είναι αισθητή!!!