Η Helen Adams Keller (Ιούνιος 27, 1880 – Ιούνιος 1, 1968) ήταν μια κωφή και τυφλή Αμερικανίδα συγγραφεύς, ακτιβίστρια και ομιλήτρια.
Η Helen γεννήθηκε στην Tuscumbia, Alabama. Οι αναπηρίες της προκληθήκαν από ένα υψηλό πυρετό το Φεβρουάριο, 1882 όταν ήταν 19 μηνών. Η απώλεια της ικανότητας της να επικοινωνήσει σε μια τέτοια νεαρή αναπτυξιακή ηλικία ήταν τραυματική για την ιδία και για την οικογένεια της και ως αποτέλεσμα έγινε αρκετά ανεξέλεγκτη.
Η Keller γεννήθηκε σε ένα κτήμα που ονομαζόταν Πράσινος Κισσός, στις 27 Ιουνίου, 1880. Δεν γεννήθηκε αρχικά τυφλή και κωφή, άλλα ήταν ένα πραγματικά υγιές παιδί. Έτσι ήταν μέχρι 19 μήνες αργότερα όταν προσβλήθηκε από μια αρρώστια την οποία οι γιατροί περιγράφανε ως μια οξεία συμφόρηση του στομαχιού και του εγκεφάλου. Η Keller δεν είχε για πολύ καιρό αυτή την αρρώστια, άλλα την άφησε τυφλή και κωφή, και ανίκανη να μιλήσει. Από την ηλικία των επτά, είχε ήδη εφεύρει πάνω από 60 διαφορετικά σημάδια με τα οποία μπορούσε να επικοινωνήσει με την οικογένεια της.
Το 1887, οι γονείς της Captain Arthur H. Keller και Kate Adams Keller, επικοινώνησαν τελικά με την Alexander Graham Bell, ο όποιος δούλευε με τα κωφά παιδιά. Ο Bell τους συμβούλευσε να έρθουν σε επαφή με το Ινστιτούτο Perkins για τους τυφλούς στην Νοτιά Βοστόνη, Μασαχουσέτη. Αυτοί διάλεξαν την δασκάλα Anne Sullivan, η όποια ήταν μονό 20 χρονών, να προσπαθήσει να μπει στο μυαλό της μικρής τότε Helen. Αυτή ήταν μόλις η αρχή της 49 χρονης περιόδου δουλειάς μαζί.
Η Sullivan ζήτησε και πήρε τη άδεια από τον πατέρα της Helen να απομονώσει το κορίτσι από το υπόλοιπο της οικογένειας σε ένα μικρό σπίτι στον κήπο τους. Ο πρώτος της στόχος ήταν να ενσταλάξει την πειθαρχεία στο καλομαθημένο κορίτσι. Η σημαντική ανακάλυψη της Helen στην επικοινωνία ήρθε μια μέρα όταν εκείνη κατάλαβε ότι οι κινήσεις της δασκάλας της πάνω στις παλάμες της συμβόλιζαν την έννοια του νερού και σχεδόν ενθουσιάστηκε ζητώντας από την δασκάλα της τα ονόματα όλων των οικείων αντικείμενων στον κόσμο της (περιλαβαίνοντας και την αγαπημένη της κούκλα).
Η Anne ήταν ικανή να διδάξει την Helen να σκέφτεται κατανοητά και να μιλάει, χρησιμοποιώντας την μέθοδο Tahoma: ακουμπώντας τα χείλη των άλλων καθώς μιλάνε, νιώθοντας τους τις δονήσεις, και συλλαβίζοντας τους αλφαβητικούς χαρακτήρες πάνω στην παλάμη της Helen. Ακόμη έμαθε να διαβάζει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ελληνικά και λατινικά σε μπραιγ.
Το 1888, η Helen φοίτησε στο ινστιτούτο Perkins. Το 1894, η Helen και η Anne μετακόμισαν στην Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσουν μαθήματα στο σχολείο κωφών Wright-Humason. Το 1898 επέστρεψαν στην Μασαχουσέτη και η Helen εισάχθηκε στο σχολείο Cambridge για νέες κοπέλες πριν πετύχει να μπει στο κολέγιο Radcliffe το 1900. το 1904, στην ηλικία των 24, η Helen αποφοίτησε στο Radcliffe ως η πρώτη κωφή και τυφλή που αποφοίτησε από κολλέγιο.
Με τεράστια θέληση, η Helen κατάφερε να γίνει παγκοσμίως διάσημη ομιλήτρια και συγγραφεύς. Έθεσε ως αποστολή στην ζωή της να παλέψει για τους παρεμποδισμένους από αισθήσεις στον κόσμο.
ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ HELEN KELLER
«Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΖΩ» ΑΠΟ ΤΟΝ S.H.FOULKES
Ο Foulks ασχολήθηκε με τα γραπτά της Helen Keller σε μια αναζήτηση μελετών σχετικών με την ταύτιση, την εσωτερίκευση και άλλων παρόμοιων θεμάτων.
Κατά τη γνώμη του πρέπει να αποδώσουμε ιδιαίτερη σημασία στο τι έχει να πει, πέρα από την εξαιρετική της διορατικότητα και την ποιητική δύναμη των περιγραφών της.
Η Helen Keller έχοντας αποστερηθεί τις κύριες αισθήσεις επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, υπάρχει στην περίπτωσή της, μια καθυστέρηση στην έκφραση, καθώς και μια παρατεταμένη διαδικασία ανάπτυξης ανάλογη με μια εικόνα αργού ρυθμού (slow – motion picture). Επιπλέον τα κανάλια εισόδου των εξωτερικών ερεθισμάτων είναι περιορισμένα. Η έναρξη του σχηματισμού λέξεων και αργότερα ο σχηματισμός ιδεών χαράχθηκαν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Ο κόσμος των λέξεων, που διαμορφώνει ένα από τα πιο αποφασιστικά βήματα στην ανάπτυξη μας, έφθασε από μια πλαϊνή είσοδο, μέσω εντυπώσεων αφής του χεριού της. Έτσι είναι ικανή, και εμείς μαζί της, να διακρίνει καθαρά, μεταξύ λεκτικών αναμνήσεων και πραγματικών πρώτων εμπειριών, ότι αυτά τα δύο έχουν διαχωριστεί από το φίλτρο των σχετικών τους προσκολλήσεων. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να παρατηρήσουμε τί μπορούν να κάνουν οι λέξεις και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς χωρίς αυτές.
Πολλές σύγχρονες σχόλες (σύγχρονη ψυχολογία, ψυχοπαθολογία, Gestalt) λαμβάνουν υπόψη ότι εξέχων σημείο στην ανάπτυξη του ανθρώπου είναι το βήμα από το στάδιο όπου οι λέξεις χρησιμοποιούνται ως έκφραση για κάτι στο στάδιο όπου εννοούν, σημαίνουν κάτι. Η επίτευξη αυτού του ψυχικού / διανοητικού επιπέδου θεωρείται η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο.
Ο Foulkes διαβάζοντας το κεφάλαιο «Πριν την αυγή της ψυχής» από το βιβλίο της Helen Keller το διανθίζει με δικά του ερμηνευτικά σχόλια.
Helen Keller : Πριν έρθει η δασκάλα μου δεν ήξερα ότι είμαι εγώ. Ζούσα σε έναν κόσμο όπου ήταν ένας μη-κόσμος ….. Δεν ήξερα ότι δεν ήξερα τίποτα, ή ότι ενεργώ ή επιθυμώ. Δεν είχα ούτε θέλω, ούτε νόηση. Συνδεόμουν με αντικείμενα και πράξεις μέσω μιας τυφλής φυσικής ώθησης.
Η γνώση του Εγώ και του κόσμου είναι αλληλοεξαρτώμενες. Στην πραγματικότητα η μία είναι η αντανάκλαση της άλλης. Είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρη αυτή η εσωτερική σχέση πριν εξεταστούν οι ειδικοί μηχανισμοί της ταύτισης και της προβολής. Η Keller περιγράφει τις πράξεις της ως ενστικτώδης μίμηση άλλων (αυτό προηγείται της ταύτισης, μερικές φορές συμπεριλαμβάνεται στην ‘πρόωρη ταύτιση’), αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι σκέψη.
Helen Keller : ......είναι η έναρξη δύο ικανοτήτων, της ελευθερίας του θέλω, ή της επιλογής, και της λογικής, ή της δύναμης να σκέφτεσαι από το ένα πράγμα στο άλλο, που κάνει δυνατό το να υπάρξεις, πρώτα σαν παιδί και μετά σαν ενήλικας.
Αυτό αντιστοιχεί στο στάδιο της εύρεσης των λέξεων, δηλαδή οι λέξεις ως σήματα ή σημάδια για κάτι. Όταν η Keller λέει ότι σκεφτόταν μόνο αντικείμενα και ήθελε μόνο αντικείμενα, επιβεβαιώνει μια θεμελιώδη αντίληψη της σύγχρονης ψυχολογίας που καθορίζει το ότι πρωταρχικά στην ανάπτυξη υπάρχουν ολόκληρα αντικείμενα και ο διαχωρισμός τους σε διαφορετικές αισθήσεις αντιστοιχεί σε πιο περίπλοκη δομή διανοητικής συμπεριφοράς
Helen Keller : Όταν έμαθα την έννοια του «εγώ» και του «εμένα» και ανακάλυψα ότι ήμουν κάτι, άρχισα να σκέφτομαι. Τότε υπήρξε για μένα η συνείδηση για πρώτη φορά.
Αυτή είναι η πιο συνταρακτική στιγμή : το εγώ γεννιέται μαζί με τη σημαίνουσα λειτουργία των λέξεων και μαζί με τη συνείδηση.
Η Keller ορίζει τη φύση ως «ο κόσμος που μπορώ να αγγίξω».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ S.H. FOULKES
O Foulkes σπούδασε ιατρική στη Χαϊδελβέργη και στη Φρανκφούρτη όπου και αποφοίτησε το 1923, και για περίοδο δύο ετών εργάστηκε και σπούδασε με τον νευρολόγο Kurt Goldstein . Έχει εκπαιδευτεί ως ψυχαναλυτής από το 1928 - 30, στη Βιέννη, όπου αναλυτής του ήταν Helene Deutsch .
Μετακόμησε στο Έξετερ το 1939 όπου έγινε ψυχοθεραπευτής σε μια μεγάλη ψυχιατρική κλινική όπου δημιούργησε την πρώτη ομαδικοαναλυτική ψυχοθεραπευτική ομάδα. Ήταν τότε που καλείται στο στρατό στο Στρατιωτικό Κέντρο Northfield το 1942 όπου πήρε μέρος στην ανάπτυξη μιας σειράς καινοτόμων θεραπειών, πολλές από αυτές βασισμένες στις ομάδες και υπήρξε πρωτοπόρος τόσο της ομάδικής αναλυσης όσο και της θεραπευτικής κοινότητας.
Μετά τον πόλεμο συνέχισε την ψυχαναλυτική πρακτική του και γρήγορα άρχισε να διεξάγει αναλυτικές ομάδες στο ιδιωτικό του ιατρείο. Συνέχισε διπλή πρακτική στην ατομική ψυχανάλυση και στην ανάλυση ομάδας μέχρι την αποχώρησή του.
Ο Foulkes είχε επίσης ενδιαφέρον για την νευρολογία , ψυχιατρική , κοινωνιολογία και ψυχολογία . Το πρώιμο έργο του Foulkes με ομάδες των στρατιωτών στο Northfield Νοσοκομείο (UK) συνέβαλε στην ίδρυση του Ομίλου Αναλυτικής Κοινωνία (GAS) το 1952, με έδρα το Λονδίνο. Έπαιξε αργότερα ρόλο στην έναρξη του Ινστιτούτου Ομάδικής Ανάλυσης (IGA) το 1971 για τους ασχολούμενους με την κατάρτιση.
Ο Foulkes θεωρεί τις ομάδες ως βασική προϋπόθεση για την ανθρώπινη ύπαρξη. Όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν γεννηθεί σε κοινωνικές ομάδες (οικογένειες, πολιτισμούς, κοινωνίες), και τα διαμορφώνουν στη διάρκεια της ζωής τους συνεχώς με συνειδητό και λιγότερο συνειδητό τρόπο.
Η ομαδική ανάλυση, ως μια μορφή ψυχοθεραπείας, προωθεί τις αξίες της επικοινωνίας του διαλόγου και της ανατροφοδότησης. Προωθεί την ανάλυση των τρεχουσών σχέσεων και δυναμικών μέσα στην ομάδα ως το επίκεντρο της ψυχοθεραπευτικής εργασίας.
Ο SH Foulkes πέθανε ξαφνικά από στεφανιαία θρόμβωση το 1976, σε ηλικία 77, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής ενός σεμιναρίου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ HELEN KELLER : ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΩΦΩΝ
http://www.e-pek.gr/index.php?categoryid=14&p2_articleid=19
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ S.H. FOULKES : ΒΙΒΛΙΟ : Selected Papers of S.H. Foulkes - Psychoanalysis and Group Analysis
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ S.H. FOULKES : http://en.wikipedia.org/wiki/S._H._Foulkes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου